LYRIC
Είναι τα ψέματα μαχαίρι στην καρδιά μας
Όπου σταθήκαμε μας κάνανε κακό
Είναι τα λάθη απέναντι απ’τη γενιά μας
Και μας φορτώνουν ελαττώματα σορό
Κι εμείς πνιγμένοι από χρέη κι από έρωτα
Βγάζουμε γούστα ραπάροντας μια στο τόσο
Είναι ανώφελο να ζεις βράδια ξενέρωτα
Ξεκόλλα, δε βιάζομαι να μεγαλώσω
Τριάντα χρόνια σχεδόν στο ίδιο καζάνι και βράζουμε ακόμα
Σκόπιμα διώχνουμε ό,τι μας θάβει στο χώμα
Όνειρα κάνουμε παρέα μπροστά από μια φωτιά το χειμώνα
Κι αυτά που είναι να’ρθουν προσμένουμε ακόμα
Που μυαλό για λόγια, μας έχει φάει η τρεχάλα
Μας πότισε αμαρτία αντί για ασβέστιο της μάνας το γάλα
Στο κάτω κάτω είμαστε όλοι παιδιά μεγάλα
Που μάθαμε με μπύρες με τσιγάρα και με μπάλα
Βάλε να πιεις μια στάλα απ’αυτό που το μυαλό μου καίει
Ακούς στα ηχεία η μουσική μου τι σου λέει
Ακούς όλους αυτούς που με τα χρόνια μείναν νέοι
Και που ποτέ η μάνα τους από ντροπή δεν κλαίει
Με σφιγμένες γροθιές, ενώ κοζάρουν οι τσέοι
Όχι δεν ξέρω τι λες κι όχι δεν είμαστε οκέυ
Μη μου μιλάς για ενόχληση, όταν δεν ξέρεις ποιος φταίει
Μόνοι μας φτιάξαμε αυτή τη φυλακή που μας καίει
Ε, οκέυ
Το κατάλαβα, πως δε θ’αλλάξει ο κόσμος
Γύρω μου τόσος θόρυβος κι εγώ στη μέση μόνος
Γύρω πληθώρα ψέματα κι εγώ να μένω ατόφιος
Ο στόχος μου, ο δρόμους μου, το όπλο μου ο λόγος
Αυτός ο μόνος τρόπος διαφυγής
Κάνω ραπ να παραμείνω ψυχικά υγιής
Όχι δεν ψάχνω επιφάνεια, καλλιά να μείνω αφανής
Μου φτάνει που έχω τον καθρέφτη μου να είμαι επιεικής
No comments yet