LYRIC
Το κορίτσι, που ήταν όμορφο σαν φύση
που ήτανε δίπλα μου στα μίση
στα ξεσπάσματα μου
στα πρωινά μου και στην δύση
στην καθημερινή μου πίεση (x2)
Ναι, μέρα που ξεκινάς με άγχος
με θες στα γόνατα μα στέκομαι κεφάτος
τουλάχιστον πάντα παλεύω να είμαι καλά
από ότι γύρω μου συμβαίνει
και με θέλει να είμαι σε κακή διάθεση
καφές σκέτος, ανάσα παίρνω από το νέφος
μ’ άλλα γελώ, μ’ άλλα λυπάμαι
μ’ άλλα σκέφτομαι
μ’ άλλα λογία υπάρχω
κάπου κάπως κι ας μην φαίνομαι
κι ας μην υπάρχω ούτε καν στις σκέψεις σου
Το κορίτσι, που ήταν όμορφο σαν φύση
που ήτανε δίπλα μου στα μίση
στα ξεσπάσματα μου
στα πρωινά μου και στην δύση
στην καθημερινή μου πίεση (x2)
Πως περνάν οι στιγμές μας τόσο γρήγορα
σαν πεταμένα αποτσίγαρα
άσε κάτω το χαμόγελο μου
κυνηγώ να ‘χω
κι ας μονάχο με βρίσκω
τις Κυριακές τα απογεύματα
Το σπίτι μου φωλιά
συμβιβασμός στο να μην δένομαι
να μην δίνομαι, μα δεν γίνεται πράξη
Τι παίζει στο μυαλό, γράφω νομίζοντας
πως παίζει κενό μες στο νου μας
το γεμίζω άσκοπα
με το να πίνω πολύ τελευταία
Το κορίτσι, που ήταν όμορφο σαν φύση
που ήτανε δίπλα μου στα μίση
στα ξεσπάσματα μου
στα πρωινά μου και στην δύση
στην καθημερινή μου πίεση (x2)
Απ’ τις πρώτες μέρες ως και σήμερα
τα συναισθήματα μας κύματα
τον ωκεανό με πέτρες λέρωνα
λίγες ώρες μείνανε, μείνε δίπλα μου
στο ξημέρωμα
κι ας μουντό
το ,περιβάλλον είναι
δίπλα μου μείνε
κι είναι όμορφο
3 μισή ξύπνιος στον πρώτο όροφο
σπάω την ψυχή μου σε μερίσματα
και την πετάω πάνω από την πόλη μου
για να φυτρώσουνε διαμερίσματα
Το κορίτσι, που ήταν όμορφο σαν φύση
που ήτανε δίπλα μου στα μίση
στα ξεσπάσματα μου
στα πρωινά μου και στην δύση
στην καθημερινή μου πίεση (x2)
No comments yet