LYRIC
Verse 1:
Ζω στην Ελλάδα, μαζί με άλλους 11 εκατομμύρια
Βόλτες σε γκρίζα κτίρια
Μεσ’ την βουλή μυστήρια
πολιτικοί ξεφεύγουν λαδωμένα δικαστήρια
και εμείς στα εκτελεστήρια
νεκροί για κάτι μύρια
Δες
τόσες επιλογές
πολιτικοί λάθη δικά τους τόσες μαύρες ψυχές
και είναι ατυχές
να ζούμε στις σύγχρονες φυλακές
σχολεία και δουλειες
πλατείες και αυλές
δες
και γω υποτίθεται είμαι από τους πολλούς
θα πεθάνω στην δουλειά για να θρέψω τους τυχερούς
τράπεζες για εχθρούς
φασίστες πολιτικούς
αγάπη για κανέναν μας βλέπουν σαν αριθμούς
αριθμούς
το μέλλον μας γραμμένο σε βιβλία
μισανθρωπισμός και βία
κατευθείαν απ’τα σχολεία
ρατσισμός
κοινωνικός
φυλετικός
θρησκευτικός
στον κόσμο που πεθαίνεις μα δεν ζεις επαρκός
Verse 2:
Μετάνιωσα τα λάθη μου, τα έχω αφήσει πίσω
Θα μετανιώσω για άλλα τόσα, έχω πολλά να ζήσω
Φρένο βάζω στα όνειρα, πρέπει να σταματήσω
Τον εαυτό μου μίσησα, πες πώς να αγαπήσω;
Λες, έχασα το δρόμο μου, θες να γυρίσω;
Δεν με ρωτάς γιατί έφυγα, τι έπρεπε να αφήσω
Δεν ήταν εύκολο αν ρωτάς, μα δεν θα εξηγήσω
Τους λόγους που μ οδήγησαν, μπροστά να προχωρήσω
Μια ζωή αναρχία,
χωρίς λόγο και αιτία
Χαλιναγωγούνε μάζες, φίμωτρο η παιδεία
Τα μυαλά θα ανοίξουνε, αν όχι τα κρανία
Ξεκίνησε επανάσταση, κάτω η εξουσία!
Νόμοι στέκονται απέναντι, στερούν ελευθερία
Μα κάποιοι δώσανε ζωή, γράψανε ιστορία
Ποτέ σου μην ξεχνάς, τίποτα αυτονόητο
Καταπατούν δικαίωμα, σε έχουν για ανόητο
No comments yet