LYRIC
Το ξέρω δε μιλάω πολύ
πως ανοίγομαι σπάνια
κι ας είμαστε καιρό μαζί
Μου το ‘χουν πει πως ο κόσμος
και εσύ – με προτιμάει
ομιλητή
από ακροατή
ο λόγος μου ο λόγος
που ήρθα στη γη
λες
Και έχεις τα δίκια σου
μα να πω την αλήθεια μου
δε ξέρω
φαντάζομαι ότι
αν το λόγια μου πιάνανε τόπο
δε θα ζούσες στο ίδιο γαμημένο
μέρος και φέτος
μωρό μου
και εγώ δε θα ήμουν ρέστος
Αυτά σου λέω και εσύ φοβάσαι
φοβάσαι πως θα χάσω το μερίδιο
που μου αναλογεί στο φως
Μου λες πως θα καταλήξω σαν την Ελλάδα
πως
θα δώσω τα φώτα μου
και θα μείνω τυφλός
Για μένα δεν υπάρχει εμπιστοσύνη
τυφλή
υπάρχουν τυφλοί που εμπιστεύονται
από επιλογή
και δεν είμαι κάποιος κάποια με κλειστά μάτια
να τον εμπιστευτεί
τα μάτια σου μου σώσαν τη ζωή
Στα μάτια σου είδα το φως
όταν αποφάσισα τα δικά μου να ανοίξω
(Tiny Jackal)
Ώρες μικρές μικρές στιγμές στιγμές
μεγάλες
και εγώ κάπου μέσα στα μάτια σου
ανεβοκατεβαίνω τις σκάλες
από τα κάτω πατώματα μέχρι τις πάνω σάλες
και γυρίζω στο δρόμο όταν βρέχει
για να χορεύω με τις ψιχάλες
μόνος μου χωρίς καμία τύχη
γιατί αν είχα έστω και λίγο τύχη
ίσως να με νιώθανε κάποιες φορές και οι τοίχοι μου
και εγώ ξένος στο σπίτι μου μα
δε ρίχνω το πήχη μου ψηλά μόνο οι λύκοι μου
και χαμηλά η μύτη μου
και όμως εδώ ακόμα εδώ
ακροβατώ και αιμορραγώ όσο στα μάτια σε κοιτώ
και δε μου δείχνουν στο κενό
εγώ πιστά σε ακολουθώ ακόμα κι αν πέθανε η πίστη
πριν γεννήσουν το χριστό
γιατί το ήξερα ήξερα από την πρώτη ματιά
μέσα στα μάτια σου σαν αφημένο παιδί στην αγκαλιά
και στα χάδια σου και τώρα πλέον άντρας
που φέρει στο κορμί του τα σημάδια σου
το φως από τα μάτια σου και τα άπειρα βραδιά σου
No comments yet