LYRIC
Inka
Κάτι θα φταίει δεν σε θυμήθηκα τυχαία
είναι τα συναισθήματα όμως σκόρπια και αμοιβαία
Κάθε σημάδι στο πρόσωπο μου και μια ιστορία
βαδίζω τυφλά ποτέ δεν χάραξα πορεία
Την καρδιά μου νιώθω τόσο παγωμένη
φύτεψα την αγάπη μου σε γη ξεριζωμένη
Στα μάτια να κοιτάς, να καταλάβεις τι συμβαίνει
κι είναι νύχτες που δεν θέλω κανέναν να δω, τι μένει;
Κλεισμένη συνεχώς σ’ αυτό το γκρι δωμάτιο
Παλεύω κάθε μέρα να αντιμετωπίσω τ’ αύριο
Και έχω τους δαίμονες παρέα, μου γράφουν σενάριο
δεν κοιμάμαι πια τα βράδια έχουν δικό του ωράριο
Ακόμα δεν βρήκα τον εαυτό μου
κι αν ξέρω πως με λένε αυτό δεν πνίγει τον θυμό μου
τα όνειρα μου πάνω σχέδια για φυλαχτό μου
κι αν σε διώξω από κοντά μου θα τανε για το καλό μου
12ος Πίθηκος
Κοίταξα το διάβολο κατάματα και χόρεψα μαζί του
έχει συνένοχο στην ένοχη σιωπή του – και τον έδιωξα –
Το ένιωσα σε είδα να πέφτεις σ’ αντιφάσεις
τα ρούχα που τα σκίζεις και τα πετάς μετά ανταλλάζεις
Γιατί αργά η γρήγορα όλοι βολεύουν τον εαυτό τους
και για το καλό τους, δηλητηριάζουν το μυαλό τους
και έτσι στο τέλος όλοι μένουν μόνοι, όχι αυταπάτες
ονειρεύομαι την μέρα, τα βράδια βλέπω εφιάλτες
Συναισθήματα μου, αντάρτες παλεύουν για το μέλλον
γιατί σαν πιόνια μετακινήθηκε στο συμφέρον
Κι αφού μπερδεύεσαι, αν φερθείς καλά χαλί να με πατήσεις
μα όχι σκουπίδι τα πόδια σου να σκουπίσεις
Πρόβλημά σου αν δεν μπορείς να το εκτιμήσεις,
επίσης, μη κάνεις το έγκλημα αν δεν μπορείς τη ποινή να εκτίσεις
Όλα αλλάζουνε, έτσι είναι ο άνθρωπος μεγαλώνει
κάποτε σ’ είχα στο αίμα μου τώρα μοιάζουμε ξένοι
No comments yet