LYRIC
Έχω ξεμείνει κάπου με τα καλά μου και ένα σομπρέρο
μ’ ένα μαντήλι αναμνήσεων που ‘χω στο πέτο
στο στόμα ένα λουλούδι στραμμένος στον ουρανό μα δε σε βλέπω
και γράφω όσα νιώθω σε ένα μοτέτο.
Σενιορίτα, δεν είδες ότι είδα, οπότε κοίτα
ακτινοβολείς οπότε μίλα, ζήσε, μα πράξε, μα ζήτα
ένα κόσμο να κάνεις δικό σου ζήτα
και όσο χτυπώ τη κιθάρα κατέκτησε τον και φοίτα.
Μη τυφλωθείς απ’το φαίνεσθαι του καθένα
το φαίνεσθαι είναι για το καθένα εσύ είσαι ένα
έχεις τη δυνατότητα να κάνεις μέρα
τη νύχτα, να δίνεις μοναδικά άρωμα στον αέρα.
Βάλε μπρος τη φαντασία για να δουλέψει
ονειρέψου απεγνωσμένα μα μη πεις ούτε λέξη
μη φοβηθείς, κανένας “καθένας” για να ανατρέψει
το να ονειρεύεσαι πάει να πει σκέφτεσαι και έχεις βλέψη.
Μη κοιτιέσαι στο καθρέφτη μην μπερδεύεσαι
το μέσα σου είναι αυτό που σε κάνει, μη καταστρέφεσαι
όμορφη φένεσαι, σε μάτια ανθρώπων που ξέρουν να το εκτιμούν
να το νιώθουν τότε να χαίρεσαι.
Ναρκισσισμός η λεία, το net πορνεία
σκουπίδια που σκουπιδοφάγοι δώσαν αξία
ανυπαρξία, χτύπησαν αρτηρία
να σε δω να χαράζεις πορεία
και όταν σε δω θα ξέρεις πως έχω κυλίσει και εγώ στην αμαρτία
αμέτρητα τα βράδια με δαίμονες και θηρία
σαν άστεγος μαριάτσι ερμηνεύω με μια φοβία
μήπως και δε μπορέσω να σου χαρίσω μια αφετηρία.
Να ‘σαι κυρία, όχι από αυτές που γνωρίζεις
αυτές είναι μια κινούμενη αποτυχία
δεξιά και αριστερά έχουν τοιχία
σαν πλάστικες κούκλες ρυθμισμένες να κοιτάνε σε μια ευθεία.
No comments yet