LYRIC

Ένας πατέρας μόλις έκαψε τα δυο του παιδιά
Και είκοσι σπίτια ακόμα στάζουνε τους πνίξαν νερά
Μισοί τσακάλες κράζουν όποιον βρουν χιπ-χοπ ποζερά
Και ένας νέος με κοτσιδάκια είναι γαμώ τα παιδιά
Οι πιο πολλοί θα με ξεχάσουν αν δεν βγάλω δουλειά
Τόσοι ραπάδες μες το ψέμα μιλάν για ιδανικά
Μιλάνε για αληθινά, μιλάνε για αυθεντικά
Και προσποιούνται σαν τον Νέϋμαρ, φανταστικά
Μέσα το Σάββατο το βράδυ μια ρετσίνα δεν φτάνει
Και μια ξεβράκωτη μου στέλνει, μα για πλάι μου δεν κάνει
Είναι συνέχεια στην πίπα και δεν ειν’ Ινδιάνοι
Πιτσιρικάδες δήθεν γκάνκστερ και δεν έχουν δει γκάνι
Αυτό το μέλλον είναι τρέλα, μάλλον θα με τρελάνει
Αυτό το μέλλον είναι μούφα μόνο φούντα φουμάρει
Έχουν πέσει από καπνούς από δουλειά έχω νταγκλάρει
Έχω ανάγκη από αγάπη, έχουν ανάγκη μανάρι
Λίγοι είναι αυτοί που νιώθουν άλλοι χαχα και χάνοι
Άλλοι τσίρκο και ζάνι, άλλοι κακά και νάνι
Άλλος ψάχνει λίγα κέρματα ψωμί για να πάρει
Άλλοι τα ‘χουν όλα πένα λες και βρήκαν λυχνάρι
Είναι ομάδα Κατερίνη, Λάρισα και Κοζάνη
Ζούμε όνειρα που μίζερος και να θέλει δεν φτάνει
Αγαπάμε αυτό που κάνουμε το λέω με καμάρι
Είμαι παιδί χωρίς πολλά κόμπλεξ και αυτό σε κομπλάρει

Στον ίδιο κόσμο με ίδιο κόσμο όλοι ξυπνάμε
Καλημέρες, καληνύχτες ναι μιλάμε
Μέσα στην ένταση με γκαντεμιά και τύχη
Εδώ ιδρώνουν τζάμια δακρύζουν οι τοίχοι (x2)

Κάπως έτσι ξέρω την αλήθεια τσακάλες
Σεβόμαστε οικογένειες σεβόμαστε μανάδες
Λείπουν τα παιδιά τους απ’ το σπίτι για εβδομάδες
Και τα βράδια δεν κοιμούνται έχει ο Μορφέας σατανάδες
Ο μικρός είναι θρασύς, δεν ξέρει ούτε ευχαριστώ
Η μικρή έβγαλε το στήθος φωτό μπας και ψηθώ
Αν τα λάθη μου βάλω φωτιά στα μπαμ θα εκραγώ
Θα κάψουν κάποιοι τα χαμόγελα θα νιώσουν θυμό
Παράνομες οι χειραψίες πρέπει να τραβηχτώ
Να μη δίνω στεναχώρια κερασμένο πότο
Ξέρω δεν ήμουν εδώ όταν εσύ ήσουν εδώ
Δεν ακουγόσουν μες το πέταλο ήταν ασφυκτικό
Ενωμένη θέλω φάση έναν μάγκα να γράψει
Όχι για να δικάσει, όχι για να διχάσει
Και ας μην έχουν όλα νόημα δεν είμαστε τάξη
Και αυτός που εύχεται καρκίνο, να γαμηθεί σαν μπάτσοι
Να μάθει τι πληκτρολογεί να κάτσει να διαβάσει
Δεν θα δει το λεωφορείο άμα δεν αλλάξει στάση
Δεν ξέρεις τι περνάνε όσοι το περνάνε
Από τη σκέψη τους δε θα περάσει, πως όλα περνάνε
Όλοι μέσα σ’ αυτό μάλλον θα ‘ναι γραφτό
Το δίνω σε τραγούδι να μην μένει στο γραπτό
Ξεσπάω στα μικρόφωνα πριν γίνει το κακό
Να ‘χω στα ακουστικά μου πριν πέσω να κοιμηθώ

Στον ίδιο κόσμο με ίδιο κόσμο όλοι ξυπνάμε
Καλημέρες, καληνύχτες ναι μιλάμε
Μέσα στην ένταση με γκαντεμιά και τύχη
Εδώ ιδρώνουν τζάμια δακρύζουν οι τοίχοι (x2)

Added by

John Alles

SHARE

ADVERTISEMENT

VIDEO