LYRIC
Μετάνιωσα που μουν εκεί
μπλέχτηκα και δεν έφταιγα
Αν γέλαγα ή αν έκλαιγα ταξίδι στη βροχή
και,
Οι μέρες φέρνουν αλλαγές , ανάποδα γύρνα τις τσέπες σου καιαι ανάλογα το σήμερα σου δες
Κυμαίνομαι στα βασικά βάση ανάγκης και ρεύματος της γενιάς μου φυσικά,
Βρίσκω τα λάθη τα σωστά αλλαγή πορείας ο βίος της πολιτείας
Δε με συγκίνησε και η μέρα δε ξεκίνησε ποτέ!
Μπαίνουν όλα στη σειρά σέρνω δυο πόδια που βαρύνανε
Μεταναστεύω ψάχνω μια φωλιά ,
Σ’ένα λαβύρινθο κρύβομαι από το τύραννο
Που Μ ’ασφάλεια και αχαριστία το πλανήτη κυβερνά.
Μας στήσαν στη γωνία
Ξέρεις πως πάει φίλε,
ΑΓΝΟΙΑ
που μεγαλώνει το χάσμα
Ο άνθρωπος παράξενο πλάσμα
δεν ένοιωσε ποτέ την ανάγκη για ελευθερία!
Απτήν Μικρά Ασία προφυγε στην Αθήνα
γυρίζουμε και κουβαλάμε το πολιτισμό
βαριά κληρονομιά θα κρατάνε οι οικογένειες
που σέβονται και πολεμήσανε για το λαό
είμαστε σκλάβοι που γυρνάνε τα γρανάζια
γράφουμε λόγιά που κλείδωσαν στα συρτάρια
είμαστε μόνοι ,παλεύουμε για το σύνολο
γι’αυτό κοιμάμαι πλέον και είμαι ήσυχος τα βράδια
Buzz
Γυρίζω βράδια ποντικός που όλο μυρίζω χνάρια
Και στέκομαι μοναχικός να ψιθυρίζω οχτάρια
ΨΙΤ!
Διάολε που έχεις πολλά ποδάρια,
Εγώ δεν αλλάζω με τα φεγγάρια
Έμαθα να φεύγω δυνατός μετά από κάθε μπάτσα
Κάπως έτσι αλλάζουνε οι εποχές και τα σουλάτσα
Πετάω από πάνω μου κάθε εμπειρία toxic
Και αντιμετωπίζω τα προβλήματα με kickboxing
Διώχνω από μένα κάθε εμμονική μου σκέψη
Όπλο μου το πάθος μα ίσως, να με καταστρέψει
Όσα δε φτάνει το μυαλό για να αντιστρέψει
Ναι!
Σιγά μη πάρει ο Buzz ότι έχει περισσέψει
Είμαι στη γύρα ξεσκονίζω τα τεσσάρια μου
Εγωιστής δε κάνω πίσω στα παζάρια μου
Είμαι ψαράς δε προμηθεύομαι τα ψαριά μου
Είσαι παραμυθάς γι’αυτό θα πάρεις τα παπάρια μου
Τουμπεκιαστήκαμε ,
όσο καιγόσουν για να φανείς
παίξαμε θέατρο,
να μη μας καταλάβει κανείς
ακούμε ακόμα εκείνο το κρου απτό Saint-Denis
τα πάθη γίνανε ρίμες και ρίμες γίναμε εμείς
ει!
θα κάνω ντου εκεί στις σκοτεινές σου σκέψεις
ποιος είσαι φαίνεται στις κοντινές σου σχέσεις
προσέχω τους ανθρώπους που είναι διπλά μου
οι άλλοι περνούν πούλο όταν πέσεις
αν δε βγω αληθινός θα με χέσεις
Γιατί προσγειώθηκα όταν δόθηκα
δρόμος χωρίς ορατότητα
πάντα δίνω και δένομαι νωρίς αλλά απλόχερά
με τη καρδιά μου ενώθηκα
σε νότες εξαπλώθηκα
ακόμα αράζω μέσα στο κλουβι δε προσαρμόστηκα,
στον άξονα !
τα ομορφότερα έρχονται άξαφνα
όσο έχω μάθει είτε πνιγόμουν είτε πάτωνα
χτυπήματα χτίζουν την άμυνα πάντα και είναι και’φθονα
ενώ ο φόβος σε τυλίγει ,τοτε καύτονα καύτονα καύτονα !
ξενύχτησα να αγαπήσω ότι μίσησα
ότι με λύγησε λύγισα τέλειωσα μ’ αγάπη ότι ξεκίνησα
μ’αφύπνησα
όσα από δέκα βρήκα ποτέ δε δείλιασα
η μουσική μοναχική μοναδική βασίλισσα
ποτέ δε πετύχαμε ή αποτύχαμε από τύχη
ήρθαμε εδώ για να γκρεμίσουμε όσα αυτοί φτιάχνουν τείχη
υπνωτισμένα τα πλήθη
γι’αυτό γεννιέται φωλιάζει και αναπαράγεται αναμέσά μας ο φασισμός, σα φίδι
εκτίμησε ότι έχεις πριν να φύγει
η μάζα δε σε καταπιεί κιόσο το μυαλό σου αναζητά και ανοίγει
άνθρωπος με καρδιά από σκυρόδεμα
γίνεσαι και εσύ εμπόρευμα
στου πλούτου το κυνήγι
Zoro
ξέρεις τι γίνεται όταν κλείνει ο διακόπτης
τλακ!
Όταν μιλάω μη με διακόπτεις
Πιστεύω σκηνικά που ήμουν μάρτυρας αυτόπτης
Αλλά γίναν αλλά είδες εσύ και ο επόπτης
Γαμημένος υπερόπτης,
Τα’αρπαχτικού τα νυχιά δε τα κόβει ο νυχοκόπτης
ρημωνμνήμων ρυθμομνήμων και αριθμομνήμων
δε πάμε πουθενά με τα φτερά των πιγκουΐνων
τώρα αρχίζει και σκληραίνει το show
και η φωνή μου γίνεται άγρια σα του eS eX Oou
μοιράζω αγάπη ,
το περιγράφω σα το μαύρο μάτι
το ένα δε μου το γεμίσανε τους βλέπω μ ’άλλο μάτι
πάμε να κάψουμε την αγορά χρυσού
εκεί που πούλησες το βαφτιστικό σταυρό του ιησού
θέμα μισό του μισού,
είδα παιδιά που νοσούν,
είδα επιτέλους πρέπει δίκαια όλα να μοιραστούν.
Άκου που σου λέω θα θρουν μέρες πιο καλές
όταν κουνάμε τις σημαίες με τις νεκροκεφαλές.
Μη πάει ο νους σου στο κακό ,
απλώς γουστάρουμε όταν θάβουνε το Παττακό
και!
δεν υπάρχουν απαντήσεις
και σαν αυτούς που ψάχνουνε απ’ αυτές μη καταντήσεις,
οι αγαπημένες μου λήψεις να φεύγουμε μαζί
και πίσω να γίνονται εκρήξεις .
No comments yet