LYRIC
Inka
Τι και αν πληγώθηκα δεν έχει σημασία
Κοίταξα την ουσία
Μες της φλέβες μου κυλάει σαν αμαρτία
Τα μάτια τους τα μάτια μου πορεία
Και το πώς να επιβιώνεις δεν το γράφει στα βιβλία
Δεν είναι τίποτα σωστό σε αυτόν τον κόσμο
Από την μια μέρα στην άλλη σε αφήνουνε μόνο
Τρέχουνε να προλάβουν, να κερδίσουν και χρόνο
Και συ πνίγεσαι μόνος σου, ψάχνεις για οξυγόνο
Μέσα στην πόλη της παράνοιας ζω
Και νομίζω είναι αρκετό
Να μην ξέρω να αγαπώ
Μέσα στην πόλη της τρέλας υπάρχω ακόμα
Γυρίζω τα στενά της με τα πόδια και είμαι λιώμα
Την αγαπώ και την μισώ τόσο που δένομαι
Εγώ κλίνω τα μάτια μου και εσύ πες μου αν φαίνομαι
Δείχνω το χαμόγελο μου για να χαίρονται
Και όταν θα πέφτουν στο κρεβάτι μόνοι θα υποφέρουνε
Επιβιώνει μέσα στη πόλη της τρέλας
Βαδίζεις μόνος μέσα στη πόλη της τρέλας
Δεν είσαι μόνος μέσα στη πόλη της τρέλας
Η πόλη μου Αθήνα, πες την πόλη της τρέλας
Κακο
Έχω ξεχάσει κάπου ξέμεινα και βρέθηκα εδώ
Περνούσαν από πάνω μου κύματα μες στο βυθό
Ήθελαν να χάσω της αισθήσεις να μην σηκωθώ
Να έχω μια αρχή όταν μιλάς με σκοπό δεν σε συμπαθώ
Θέλει να μείνω για πάντα εδώ
τους άνεμους σταμάτησε και μ’ έβαλε σε κλουβί από καπνό
Κάνει παρέα με κάτι τύπους που διαβάζουν τον καιρό
τα βράδια τους περνάνε μιλώντας στον ουρανό
Οι μέρες πέρναγαν κι ένιωθα πιο κοντά
πιο κοντά σε κάτι που δε καταλάβαινα καλά
Τις σκέψεις μου δε συγκρατούσα κι όλο φεύγανε μακριά
μου ‘παν τώρα αν θέλεις φύγε μα ήμουν γεμάτος καρφιά
Που να θυμάμαι, θυμάμαι μόνο γιατρούς
θυμάμαι μόνο βυθούς και κλουβιά από καπνούς
Δεν αναγνώρισα κανένα κι όμως είδα πολλούς
θυμάμαι μόνο ένα σπίτι και δύο φίλους παιδικούς
Επιβιώνει μέσα στη πόλη της τρέλας
Βαδίζεις μόνος μέσα στη πόλη της τρέλας
Δεν είσαι μόνος μέσα στη πόλη της τρέλας
Η πόλη μου Αθήνα, πες την πόλη της τρέλας
Ε.π
Είναι μουνόπανα θέλουν και να ραπάρουνε
Λένε πως το έχουνε όμως κάπου το χάνουνε
Το αφήνουν σπίτι όταν βγαίνουν έξω βόλτα
Μετά γυρνάνε σπίτι τους και το ποστάρουνε
Αυτή είναι η ζωή και σου φέρεται όπως της φέρεσαι
Εσύ ποιος είσαι για να γλιτώσεις; μπερδέυεσαι
Περίεργο να θυμάμαι τι έφαγα χθες
όπως περίεργο το να φάω τις μαλακίες που μου λες
Θέλεις λεφτά;
Τράβα πίπα και τάλιρο
Αλλιώς τράβα βρες δουλειά σε στριπτιτζάδικο
Γίνε μπάτσος με κολάδικο
Όχι δεν έχω δίκιο έχω άδικο
Γίνε ένα τραβέλι να σου γαμάν το κολάντερο
Εκτός αν σκέφτηκες κάτι καλύτερο που δεν θα αφήσεις για αύριο
Και το να μάθω να αγαπάω ήταν μάταιο
Δεν έχω χέρια τόσο που σε τρώει σαν πλάσμα άτιμο
Επιβιώνει μέσα στη πόλη της τρέλας
Βαδίζεις μόνος μέσα στη πόλη της τρέλας
Δεν είσαι μόνος μέσα στη πόλη της τρέλας
Η πόλη μου Αθήνα, πες την πόλη της τρέλας
No comments yet