LYRIC
Παίρνω ανάσα βαθιά και ανάβω ένα τσιγάρο
και από το στόμα τον καπνό στον Άδη τον τραβάω
Ατσάλινη η ψυχή και γυάλινο το σώμα
σαν ποτηράκι από κρασί που έσπασε στο χώμα
SXO
Και πως λες να ‘μαι, δεν σκέφτομαι μονάχα όταν κοιμάμαι
Οι πάντες γύρο μου παραμιλάνε
Χιλιάδες λόγοι για να ‘μαι καλά, ναι όσο πάμε
και κυρίως ότι πουθενά δεν πάμε όσο προχωράμε
Τέρμα η fiesta, τώρα μόνο ζόρια και ρέστα
Όταν με ρωτάν πως είσαι, απαντάω πάντα χέσ’ τα
Δεν μπορώ το στόμα μου να ανοίξω
φυσάω καπνό και ακούω, αλλά αρνούμαι να μιλήσω
Οι άνθρωποι πνιγήκανε απ’ τα σκούρα τους
Τους καταβρόχθισε ότι ονομάσανε μαστούρα τους
Από ιδέες είναι όλες φύρες
γεμίζω τασάκια και αδειάζω μπύρες
και έχω σκαλώσει με μια έγχρωμη μαρκίζα
θα έπαιρνα όρκο πως αυτή η πόλη ήταν γκρίζα από πάντα
Τώρα που καβατζάρω τα 30
νιώθω αδρανής, νιώθω μικρός, μετράω τις μέρες μου
Και
Παίρνω ανάσα βαθιά και ανάβω ένα τσιγάρο
και από το στόμα τον καπνό στον Άδη τον τραβάω
Ατσάλινη η ψυχή και γυάλινο το σώμα
σαν ποτηράκι από κρασί που έσπασε στο χώμα
ΤΝΤ
Φέρε μου δυο γιατί είναι η ώρα περασμένη
Το ένα για μένα, το άλλο πέτα το κάτω απ’ το χώμα να δροσένει
Ποτίσανε τα ρούχα μας και η μυρωδιά δεν βγαίνει
ιδρωμένοι από παλιά μέσα σε πόντο γύρα ματωμένη
Πολλά ήτανε γραφτώ τίποτα δεν τυχαίνει
Σαν graffiti παλιό μέσα στην πόλη που από σεβασμό στον τοίχο μένει
Μωρό μου να είμαστε για πάντα καυλω-μένοι
Ποτέ δεν λέω ποτέ μα το για πάντα μου πη-γαίνει
Και έλα τώρα ξέρουμε όλοι τι συμβαίνει
Ο έρωτας πρώτα μας δένει, μετά η ρουτίνα μας πεθαίνει
Χανόμαστε και ξανά ‘ρχόμαστε πιο διψασμένοι
Ο δρόμος ένα σφηνάκι βαρύ το πρωί στη δουλειά με πηγαίνει
Και έλα βάλτο, καθάρισε τα αίματα απ’ το σάκο
Για να ξανά ματώσουμε στις μαύρες δίχως αύριο
Κυνηγάμε το αδύνατο να κάνουμε δυνατό
Χρόνια καλά και όσα έρθουν γάμα τα 100
Παίρνω ανάσα βαθιά και ανάβω ένα τσιγάρο
και από το στόμα τον καπνό στον Άδη τον τραβάω
Ατσάλινη η ψυχή και γυάλινο το σώμα
σαν ποτηράκι από κρασί που έσπασε στο χώμα
No comments yet