LYRIC
Στίχοι:
Mani:
Πόλη παγωμένη, πόλη φονιάδων, πατρίδα, η Αθήνα για μένα πεθάνανε όλα
Μια νύχτα στο φως ήταν πιο δυνατή από χίλιες μαζί σου ξεκόλλα
Τώρα σηκώνομαι πάλι σαν φλόγα απ τη κόλαση
Μόνος θα κάψω τη χώρα
Ξέρω καρδιά μου πεθαίνω, μα ακόμα θυμάσαι τη νύχτα, κλειδώνω τη πόρτα
Φεύγω σηκώνομαι ανέμους και πένθος
Το θάνατο φέραμε βόλτα και φέτος
Ξέρω το τέλος μα φαίνεται λάθος εφόσον δε ξέρω τι κάνουμε τώρα
Ανοίγω τα μάτια μου, καίω σα φλόγα απ’ τη κόλαση
Μόνος θα κάψω τη χώρα
Ξέρω καρδιά μου πεθαίνω, μα ακόμα θυμάσαι τη νύχτα, κλειδώνω τη πόρτα
Δε σε ξερω καθολου
Για λιγο τους νιωθω κοντα μου μα φευγουνε παλι
Σα να χουν πεθανει απ το νεφος
Αυτα που μου λετε δε χωρεσαν καν στο δικο μου κεφαλι
Οσο χρονο κι αν παρει
Γυριζω ξανα κι ειμαι εδω στη καινουργια μου ζαλη
Εχω αφησει τα παντα στην ασφαλτο
Κατω απ το κρασπεδο βρεθηκαν κι αλλοι
Κι αν μου πεις σ’αγαπας, θα γελασω
Δε ξερετε καν τι σημαινει να χανεις
Εναν πονο που κρυβεις καλα κι εχεις πεισει τους παντες πως τ’ απολαμβάνεις
Στο λαβυρινθο που ‘χουμε μπλεξει
Θα βρουμε την ακρη κομμενη στη μεση
Θα φωτισω τη νυχτα πριν πεσει
Και μονος μου παλι θα καψω τη χωρα
Πολη παγωμενη, πολη φονιαδων, πατριδα, η Αθηνα για μενα πεθανανε ολα
Μια νυχτα στο φως ηταν πιο δυνατη απο χιλιες μαζι σου ξεκολλα
Τωρα σηκωνομαι παλι σαν φλογα απ τη κολαση
Μονος θα καψω τη χωρα
Ξερω καρδια μου πεθαινω, μα ακομα θυμασαι τη νυχτα, κλειδωνω τη πορτα
Φευγω σηκωνομαι ανεμους και πενθος
Το θανατο φεραμε βολτα και φετος
Ξερω το τελος μα φαινεται λαθος εφοσον δε ξερω τι κανουμε τωρα
Ανοιγω τα ματια μου, καιω σα φλογα απ τη κολαση
Μονος θα καψω τη χωρα
Ξερω καρδια μου πεθαινω, μα ακομα θυμασαι τη νυχτα, κλειδωνω τη πορτα
Kako:
Μα ειμαι χιλιες φορες παραπανω απ αυτο που με εκρινες πρωτα
Και οσοι δε το χαν πιστεψει
Να πας να τους βρεις
Να τους δεις να γυριζουν νεκροι χωρις στομα
Κι αν σ’αφησω μια νυχτα το ξερεις καλα πως μετα θα μετρησει για χρονια
Μες στην ανοιξη χιονια η ψυχη και το σωμα πετα βλεπεις λαθος εικονα
Μα ειν’ η πολη μου βρωμα σκοτωνει για ιδεες που πεθαναν πριν απο χρονια
Θα σε πανε στρατο να σου μαθουν σωστα πως στο πουτσο θα στρωνεις σεντονια
Κι η ειν’ η πολη μου οπλα
Τρελοι, καγκουρια
Πιο πολλα μαγαζια
Τραπεζες και λεφτα
Γκομενες και ποτα
Κι ηθικα λαϊκα
Κι ειδικα, ναρκωτικα
Mani:
Πόλη παγωμένη, πόλη φονιάδων, πατρίδα, η Αθήνα για μένα πεθάνανε όλα
Μια νύχτα στο φως ήταν πιο δυνατή από χίλιες μαζί σου ξεκόλλα
Τώρα σηκώνομαι πάλι σαν φλόγα απ τη κόλαση
Μόνος θα κάψω τη χώρα
Ξέρω καρδιά μου πεθαίνω, μα ακόμα θυμάσαι τη νύχτα, κλειδώνω τη πόρτα
Φεύγω σηκώνομαι ανέμους και πένθος
Το θάνατο φέραμε βόλτα και φέτος
Ξέρω το τέλος μα φαίνεται λάθος εφόσον δε ξέρω τι κάνουμε τώρα
Ανοίγω τα μάτια μου, καίω σα φλόγα απ’ τη κόλαση
Μόνος θα κάψω τη χώρα
Ξέρω καρδιά μου πεθαίνω, μα ακόμα θυμάσαι τη νύχτα, κλειδώνω τη πόρτα
No comments yet