LYRIC
Ώρες που δεν νιώθω, τι κάνω, με ψάχνω
Πως είναι φορές που δεν θέλω να καταλάβω
Ήθελα τον κόσμο να ζαλίσω μ’ ότι γράφω
Να μη σ’ενοχλήσω καθόλου να μη σ’αλλάξω
Θα τους φύγει το μυαλό από την κάπνα
Ίσως να σπάσει την καρδιά της με μια κάρτα
Ηλεκτρονικά δεν μιλάτε με τα μάτια
Τίποτα δεν μοιράσατε μα σου δώσε τα πάντα
Ίσως κατέβουμε κέντρο το βράδυ
Μέσα στο ποτό σου ακολουθούνε το σημάδι
Μια φωτιά στη πλατεία θ’ανάβει
Σαν να μη σε νοιάζει φέρε πάλι σκοτάδι
Αφήνω πίσω στον δρόμο μου στάχτη
Αυτός ο μπάτσος δεν θα με συλλάβει
Ήτανε γραμμένο να καείτε όλοι σαν στάχυ
Ότι μου ναρκώνει τη σκέψη να μη ξανάρθει
Ώρες που δεν νιώθω, τι κάνω, με ψάχνω
Όμως είναι φορές που δεν θέλω να καταλάβω
Ώρες που δεν νιώθω, τι κάνω, με ψάχνω
Ώρες να μην νιώθω, τι κάνω, με πιάνω (x2)
Είπα θα ξεκόψω μ’ ότι μ’έφερε ως εδώ
Ήθελα να βλέπω μα το φως σου χαμηλό
Πέφτουνε τα πάντα μ’ ένα σταθερό ρυθμό
Φάνταζε το μέλλον στη πόλη μου μακρινό
Ήμουνα το μέλλον μα χάσαμε τον δρόμο μας καιρό
Με νιώθουν όλοι σαν να έκανα μαγικό
Υπνοβατούνε όλοι μ’ ένα κινητό
Δεν ξέρουνε ποιοι είναι πες μου ποιον να λυπηθώ
Ώρες που δεν νιώθω, τι κάνω, με ψάχνω
Όμως είναι φορές που δεν θέλω να καταλάβω
Ώρες που δεν νιώθω, τι κάνω, με ψάχνω
Ώρες να μην νιώθω, τι κάνω, με πιάνω (x4)
No comments yet