LYRIC
Δεν είναι τι θες, ούτε τι κρατάς
από ποια οπτική γωνία κοιτάς
για τους μαχητές, είσαι ο,τι αγαπάς.
Και γι αυτό αν χρειαστεί με βια χτυπάς.
Κρύβει τόσα αυτή η πόλη,
το κακό παραμονεύει σταθερά σε περικυκλώνει
και την κρίση σου συχνά
θολώνει μένουμε ξύπνιοι για να ‘μαστε ασφαλείς.
Πάντα συνεπής, αξιοπρεπής ο,τι έχουμε είμαστε εμείς.
Ο λόγος σου μετράει αν θες πλάι να σταθείς.
(Εδώ) Δεν αρκεί να προσπαθείς.
Όλα είναι τόσο ακίνητα, Madame Tussauds.
Όσο κινούμε μετράνε στυλ δεν μετράν ποσό.
Άμα είσαι αδερφός πάει μισό-μισό
αλλά άμα είσαι εχθρός, όταν μισώ-μισώ!
Αν ο χρόνος είναι χρήμα τότε κοίτα λοιπόν
δεν υπάρχει περίπτωση να κερδίσεις Millisecond.
Μίλησα μα κρίμα η ακοή είναι μήνες απών!
Όπου δεν πίπτει λόγος, διαγραφή επαφών.
Μάθε να το μιλάς όπως το περπατάς
ο,τι αγαπάς και μισείς είναι ο τόπος που πατάς.
Πόλη μεθυσμένη, δρόμοι μεθυσμένοι, αστυνόμοι εθισμένοι
στο να μας κάνουν να νιώθουμε ξένοι.
Ζω για ο,τι μου φέρνει χρώμα αλλά και με γιατρεύει.
Πωω, το beat με τρελαίνει να μεθύσω φερε μου.
Μεθυσμένος γέλασα, κοιτάζοντας το μέλλον μου
τα έτσι μου, τα θέλω μου, γούστο μου και καπέλο μου!
Αν δεν κοιτάς στα μάτια άλλου το ενδιαφέρον μου
Και άμα δεν σφίγγεις το χέρι μου.
Εδώ πάμε όλοι μαζί άλλα και μονοί μας,
μέχρι να σταματήσει το πνευμόνι μας.
Δεν είναι τι θες, ούτε τι κρατάς
από ποια οπτική γωνία κοιτάς
για τους μαχητές, είσαι ο,τι αγαπάς.
Και γι αυτό αν χρειαστεί με βια χτυπάς.
Κρύβει τόσα αυτή η πόλη,
το κακό παραμονεύει σταθερά σε περικυκλώνει
και την κρίση σου συχνά
θολώνει μένουμε ξύπνιοι για να ‘μαστε ασφαλείς.
Οφείλω να είμαι δυνατός για τους ανθρώπους μου,
εκεί για όλους τους στόχους μου.
Δεν με νοιάζει άμα συγχωρείς τους τρόπους μου,
γιατί εγώ βλέπεις τα βρήκα με το σκότος μου.
Και έχω πάντα σε επιφυλακή τους κόπους μου
αν και δεν χαλιέμαι να παλεύω μόνος μου.
Είναι σαν ένεση επιβίωσης ο πόνος μου,
γιατί γεμάτο αρπαχτικά είναι ο δρόμος μου.
Στέκομαι όρθιος μέρες μουντές,
μέρες παράξενες και δημιουργικές.
Όταν τα πάντα πάνε ενάντια σ’ αυτό που εσύ θες
τότε μιλάμε για αγνές αντοχές.
Και αφού το soundtruck το έχουμε γυρνάμε ταινία
Σκηνοθεσία σε παγωμένα τοπία!
Χωρίς κολπάκια και κρυόκωλα αστεία,
άσε με να αναλάβω την ερμηνεία
Δεν είναι τι θες, ούτε τι κρατάς
από ποια οπτική γωνία κοιτάς
για τους μαχητές, είσαι ο,τι αγαπάς.
Και γι αυτό αν χρειαστεί με βια χτυπάς.
Κρύβει τόσα αυτή η πόλη,
το κακό παραμονεύει σταθερά σε περικυκλώνει
και την κρίση σου συχνά
θολώνει μένουμε ξύπνιοι για να ‘μαστε ασφαλείς.
No comments yet