LYRIC
Πάντα καθαρά τα χέρια, Οο
Στης ζωής τα νταραβέρια, σ’ αυτο
Μεταδίδοντας ενέργεια, Μες στο μπετόν
Όσοι θέλαν να μαι κάτω θα με βρίσκουν εδώ
Εμείς χαράζουμε πάνω στα δέρματα όσα μας εκφράζουν και εκπροσωπούμε
Ο δρόμος μαθαίνει τους μπόμπιρες πως να αγαπάνε και πως να αμυνθούνε
Πρώτα για μας, τώρα για μένα
Λόγια παρατραβηγμένα
Κάθε κομμάτι ιερό, για τη φαμίλια είναι σα γέννα
Εμείς μάθαμε να το γλεντάμε ακόμα κι αν πονάμε για αυτό αν θες έλα μαζί μας
Κι όσο μου λένε πως η μουσική μου θα στέκεται δίπλα τους, λέω τιμή μας
Ένα πακέτο η ζωή μας
Σκυλιά του πολέμου δικοί μας
Όσοι δεν θέλαν να γευτούμε τον πάτο μαζί δεν αξίζουνε την κορυφή μας
Έχω στα μάτια λεπίδια
Ποδοπατάμε τα μπίτια
Είναι σα τάνκ που το κοιτάν, πια δεν μιλάν όλα τα φίδια
Αγρίμια
Την βρίσκουν με ψεύτικο έρωτα και με σκουπίδια
Κανένας ψεύτης δεν κοντράρει την αλήθεια
Ότι με εθίζει το έχω αγαπήσει
Ξενύχτια, ουσίες, μεθύσι
Ψάχνουμε συνοδοιπόρους, δεν θέλω μονάχα γαμήσι
Μέχρι ο ήλιος να δύσει
Μέχρι η ανάσα να σβήσει
Θέλω να βλέπω τους γέρους μου να ναι καλά και πως τίποτα δεν θα τους λείψει
Πάντα μάνα μείνε μονομάχος
Πατέρα δεν είσαι μονάχος
Μέσα στην πόλη που καλύψανε τη φύση με τσιμέντο γίναν οι καρδιές μας σαν βράχος
Τρέξιμο κι άγχος
Ότι με βλάπτει το κάνω σωστά,κι είναι λάθος
Είμαστε από τα παιδιά που θα τα φάει το πάθος
Πάντα καθαρά τα χέρια, Οο
Στης ζωής τα νταραβέρια, σ’ αυτό
Μεταδίδοντας ενέργεια, Μες στο μπετόν
Όσοι ‘θέλαν να μαι κάτω θα με βρίσκουν εδώ
Όταν με καταδίκασαν να φύγω
Αυτοί καταδικάστηκαν να μείνουν
Αντίρροπες δυνάμεις τα μυαλά, που όλο παλεύουνε να βρούνε τον τρόπο για να ξεφύγουν
Ο δρόμος δεν μας συγχωρεί
Μια νύχτα στη γύρα το μάθαμε όλοι μας
Και τώρα κοιτάμε διπλά, τις γυναίκες, τους φίλους μας, το πορτοφόλι μας
Βάλτο να παίζει στο τέρμα
Για εμάς τραγουδάμε, το ξέρω
Πριν το ξημέρωμα μέσα στο αμάξι γυρνάμε τρελοί μην μας πάρει μαζί του το έργο
Οι μπάτσοι ελέγχουνε τα πάντα
Τα κουμάντα δεν σταμάτησαν στην πιάτσα
Τους δικούς σου μάζεψαν, τους βγάλαν TV, και κεράσανε σπίτι και φάτσα
Γράφω για μια κοινωνία που πέφτει
Σκοτάδι στα μάτια του κλέφτη
Η φωνή μου αγγίζει ψυχές κι αυτό πάει και μου φέρνει στα χείλη τη μέθη
Τα λάθη μου έχω μάθει να αγαπώ, γυαλίζω το όπλο πριν ρίξω τη σφαίρα στον φταίχτη
Δωμάτιο μπουρδέλο μα γεμίζει με τέχνη
Το μυαλό μου μπριζώνει και τρέχει
Πριν κατεδαφίσω τα πιστεύω μου
Ξεπέρασα τα σύνορα που ένωναν τα πρέπει με τα θέλω μου
Πρίν να ποδοπατήσω το συμφέρον μου
Διαπέρασα τα φράγματα της ηθικής, κι αν το έκανες σου βγάζω το καπέλο μου
Δεν έκρυψα τον θαυμασμό μου
Δεν έγλυψα το αφεντικό μου
Μοιράστηκα το μερτικό μου
Κι αυτό είναι η τέχνη του δρόμου
Η μουσική έχει μεγάλη αγκαλιά να χωρέσει μέσα τα παιδιά της
Κι έτσι
Κάθε γενιά μεγαλώνει με αυτήν, ανακαλύπτει όλα τα μυστικά της
Δες τη
Φέρνει την ανατροπή, τη λάθος τροπή
Και θα έδινες τα πάντα για να μάθεις
Μείνε πιστός ασκητής, να κολυμπήσεις μέσα στα νερά της
Γενιά μεγαλώνει με βία
Βαράει ραπίδι η πλατεία
Οι πιτσιρικάδες γνωρίζουν τι παίζει κι έτσι έχουν έφεση στην ανομία
Έχουν, αναρχικές αντιλήψεις
Βλέπουν, κάθε δύο μέτρα συλλήψεις
Βάζουν λουκέτα στις καταλήψεις
Μας πήρες μαζί αν μιλήσεις
Αντιναζί μες στο δρόμο γυρνάνε την πόλη και κάνουμε μπάχαλα
Είναι κάθε κομμάτι μολότοφ, φωνάζω για αυτούς που είναι πίσω απ τα κάγκελα
Κλειστά τηλέφωνα, πέτα τα
Μην τους χαρίζεις το ένταλμα
Οι εποχές είναι δύσκολες, πρέπει να τρέχεις μαζί με τα τέρατα
Κόντρα στον άνεμο ντόμπρα
Δεν έφτασα εδώ από σπόντα
Ξέρω το drag, τα δίπλα και την κόντρα
Διαβάζω να γράψω το ραπ πρίν να κλείσω την πόρτα
Το νιώθω σαν να μουν στο πάρκο και να άκουσα τώρα την πρώτη μου νότα
Την πρώτη μου ρόλα, το πρώτο ταμπούρο, την πρώτη μου μπότα
ΟΛΑ ΓΙΑ ΟΛΑ
No comments yet