LYRIC
Ξύπνησα νηστικός σ ένα δωμάτιο
οι τοίχοι είναι μπεζ και το ύφασμα δερμάτινο.
Δεν σκέφτηκα να δω απ’ το παράθυρο
δεν έχει παράθυρο, το μυαλό μας δεν έχει παράθυρο.
Μόνο μια είσοδο και βγαίνω απ’ αυτή/
όπως βγαίνουν απ’ το στόμα μου μελωδικοί διαόλοι
σπαστική η κίνηση κι οι δρόμοι
αλλά με τα πολλά, αντάμωσα τη γυάλινη μου πόλη.
Κι όλα καλά,
βγαίνω στον ακάλυπτο και βλέπω μια σειρά από κάγκελα συντροφιά/
στο κέντρο πάω κι όλο νέα μαγαζιά,
ανοίγουνε στην σειρά, κι όλα είναι φαγητάδικα.
Αλλά κομπλέ, τι κακό να κάνει το φαΐ, αναλογίζομαι,
αν και λίγο σιχάθηκα γαμώ την κοινωνία μου
αν δεν φαντάζεσαι να τρως δεν πεινάς η βάση της θεωρίας μου
κι αφού μου μπήκε η ιδέα υποκύπτω
κι αφού είμαι ένας τέτοιος τύπος
βρίσκω ένα μοναχικό μαγαζί με ρομαντική μουσική
με καμιά φωνή να μοιάζει με το τελευταίο μου δείπνο
Τα πρώτα πιάτα κάναν την εμφάνιση τους
με ζήλο μεγάλο απολαμβάνω την υφή τους.
Μα το ένα διαδέχεται το άλλο ως συνήθως
και προτού το καταλάβω στο καθρέφτη βλέπω κτήνος
Έφτασε η στιγμή που ο σερβιτόρος γέλασε,
είπε το φαγητό απλά μας τελείωσε,
αυτόν που σε ταΐζει να φοβάσε τελικά,
γιατί ξέρω πως η πείνα σου δεν έληξε.
Εγώ αισθάνομαι σαν να μην έχω φάει εδώ και μέρες τι μου λες
θέλω κι άλλα πιάτα να χα.
Στην ανάγκη όλα είναι δυνατά
το σκέφτομαι
γελάω ,μου κατασπαράζω τ’άκρα
Όσο στο πιάτο έχω τα χέρια και τα πόδια μου
έχω στο στόμα το στυλό και την σιωπή μου.
Λέει τα τελευταία και απελπισμένα λόγια μου
πρωτού να φάω το κορμί και την ψυχή μου.
Αν είναι όνειρο έχω εύκολη λύση
θα ξυπνήσω και θα φύγει ο εφιάλτης μέχρι αύριο.
Όντως ξυπνάω κι εδώ κι ένα δεκάλεπτο έχω σκαλώσει
ξύπνησα νηστικός σ’ένα δωμάτιο.
Αντί για το φαγητό, βάλε τον ναρκισσισμό
την μανιακή σου ανάγκη να σου θρέψεις το εγώ
είναι λούκι που αν εμπλακείς δεν κόβεται
όσο τρέφεις το εγώ σου, τόσο τρώγεται! (x4)
No comments yet