LYRIC
Πολλές φορές παγώνω νιώθω ότι χάνομαι
τι να σου πω για μένα? Πλέον δύσκολα αισθάνομαι
είναι στιγμές που λυγίζω, όμως μάχομαι
την μοίρα μου μισώ..και ευελπιστώ να μάθεις κάποτε
πόσα αλλάξανε μέχρι τα 19 μου
πόσα βήματα που έκανα, μα δεν γέμιζαν τα κενά μου
ίσως να φταίει, ότι ήμουν κι εγώ επιπόλαιος
και ο ορίζοντας μου, ήταν πάντοτε μονόπλευρος
Έχω ένα χάος στο κεφάλι μου, το οποίο δεν αλλάζει
και δυσκολεύει συνήθως το βράδυ μου
αναθεωρώ και σκέφτομαι τα λάθη μου
θέλω να κάνω βήματα έξω από το μονοπάτι μου
Η παιδικότητα, είναι σαν τα αρώματα
η μυρωδιά κάθε ανάμνησης σε φέρνει πίσω
φεύγει από πάνω σου, απότομα..απότομα
όσο και να θέλω δεν μπορώ να την μυρίσω
ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ….ΨΑΧΝΩ ΤΗΝ ΓΑΛΗΝΗ
ΕΙΝΑΙ ΜΙΑ ΠΟΡΤΑ…
ΠΟΥ ΜΟΝΙΜΑ ΑΝΟΙΓΟΚΛΕΙΝΕΙ..
ΣΤΗ ΖΩΗ ΜΟΥ … ΝΙΩΘΩ ΜΟΝΟΣ
ΑΝ ΑΞΙΖΩ ΘΑ ΤΟ ΔΕΙΞΕΙ Ο ΧΡΟΝΟΣ..
Πες μου πόσοι φύγανε, πόσοι μείνανε
πόσοι πήρανε αξία και πόσοι την αξίζανε
πόσοι ξέραν την αλήθεια μα την κρύψανε?
και πόσοι τα κενά τους,με ένα τίποτα καλύψανε..
Ο χρόνος όμως άλλαξε..Μας άλλαξε..
μας τσάκισε μας τάραξε μας γάμησε..μας γάμησε
με θυμάμαι να φωνάζω Βάγγο άραξε
Κάθε μέρα και μια ευκαιρία κάθε σου μέρα άδραξε
Μεγάλωσα τις αντοχές μου, δεν λυγίζω
το ποιος είμαι με τις πράξεις μου ξεκαθαρίζω
πάντα ήθελα τις αδυναμίες μου να κρύψω
ώστε να μην εκτεθώ και την εικόνα μου να διατηρήσω
το είδα με την μια
ο πόνος ήταν δάσκαλος για να εκτιμήσεις την αξία
βόλτες σε δρόμους και σχολεία
παλιά μου βήματα, που όταν σκέφτομαι με πιάνει νοσταλγία
Είμαι περήφανος για εμένα
Για τους δικούς μου, που με στήριξαν όταν πρώτο έπιασα την πέννα
λόγια του χθες, σήμερα ηχογραφημένα
αφού κάποιες σκέψεις στο μυαλό δεν έχουν τέρμα..
No comments yet