LYRIC
Refren
Μοναξιάς φυλακή
σ’ έχω ερωτευτεί
μόνος περνάω τις νύχτες στο μαύρο κελί
αναζητώντας στοργή
Μοναξιά αληθινή
ακόμα δεν έχεις γευτεί
Ψάχνω να βρω το φως μεσ’ το σκοτάδι
πριν να τραπώ σε φυγή
Verse1
Μοναξιά μου λεβέντισσα
στο δέρμα πάνω σε κέντησα
Σε άναβα σαν το τσιγάρο
παρέα με άφθονο αλκόολ όμως σ’ έσβησα
Νύχτες ολόκληρες γλέντησα
νύχτες απόκληρος μέθυσα
Οι μέρες κυλούσαν, γρήγορα πέρασαν
μήνες μαζί σου, δε σε ‘φτυσα
την καλοσύνη μου θέρισα
Σε κουβαλούσα στην πλάτη μου
μα της χαράς οφθαλμαπάτη που
βαραίνει τον ίσκιο
και διαστρευλώνει το μάτι μου
σχεδιάζει πίσω απ’ την πλάτη μου
Σκίρτησα μια νυχτιά και ξεμύτησα
μίλησα, νύχτα αλήτισσα
απίστησα, μαζί σου απηύδησα
με κάτι τσούλες τα βράδια ξενύχτησα
μ’ αυτές ξαγρύπνησα
Πάλι μαζί σου στην ανατολή
να με ελκύεις με το γλυκό σου φιλί
Μεσ’ τον ιστό σου εγώ έχω μπλεχτεί
σ’ έχω μισήσει, μα και ερωτευτεί
Φυλακή, κρυμμένο το κλειδί
που να βγει
το σώμα το κελί αναζητεί
Εθισμένος μαζί σου στην άβυσσο
νους, σώματι και ψυχή
αιώνια καταστροφή
Refren
Μοναξιάς φυλακή
σ’ έχω ερωτευτεί
μόνος περνάω τις νύχτες στο μαύρο κελί
αναζητώντας στοργή
Μοναξιά αληθινή
ακόμα δεν έχεις γευτεί
Ψάχνω να βρω το φως μεσ’ το σκοτάδι
πριν να τραπώ σε φυγή
Verse2
Το πιο γλυκό σου νανούρισμα
μοναξιά μου χανούμισσα
Όλοι σε ‘σένα με πούλησαν
όλοι μετά σ’ ακουλήθησαν
μα όμως μπούχτισαν
Με γλυκοφίλησες βρέφος
στο πένθος μαζί σου απ’ το πρώτο έτος
Σε κάθε αχτίνα χαράς που με χτύπαγε
εσύ μου έριχνες νέφος
Άπλετο νέφος
Πρέπει κάπως να το σταματήσω
Και ξωπίσω να γυρίσω
Ζωγραφίζω μόνο γκρίζο
Μεσ’ τα χείλη σου λακίζω
τ’ άγγιγμα σου απαρτίζω
τη ζωή μου εγώ δεν σου τη χαρίζω
Άιντα! Άιντα!
Πίσω μου φτύνω φωτιά
η φυλακή σταματά
Τα δεσμά μου τελειώσαν εδώ ξαφνικά
την ζωή μου αρχίζω ξανά και ξανά και ξανά και ξάνα
Refren
Μοναξιάς φυλακή
σ’ έχω ερωτευτεί
μόνος περνάω τις νύχτες στο μαύρο κελί
αναζητώντας στοργή
Μοναξιά αληθινή
ακόμα δεν έχεις γευτεί
Ψάχνω να βρω το φως μεσ’ το σκοτάδι
πριν να τραπώ σε φυγή
No comments yet