LYRIC
Ο ήλιος πέφτει,ο ουρανός σκουρένει, σε προσμένουν γνωστοί και ξένοι,πονηροί και κουρασμένοι. Όλοι τη μέρα φορούσαν τα προσωπεία τους ,ντυμένοι, με τα πρέπει τους, ελεύθεροι και πολιορκημένοι.
Νύχτα ήρθες πάλι, τώρα όλοι γυμνοί και εκτεθειμένοι, κυνηγοί,κυνηγημένοι εκεί σαν πρόβατα ντυμένοι,νύχτα γεμάτη μάγια, νύχτα γεμάτη θάματα,βγάζεις άρρωστους πόθους,παράνομα μεροκάματα.
Οι λύκοι και οι αράχνες βγαίνουν τσάρκα να χορέψουνε, πεινάν για σάρκα, διψάν για ξύδι και άγριο έρωτα,Η κόρη σου η σελήνη χορεύει,μαγεύει έμαθα, έτσι ξυπνάει ένστικτα και ανάβει τα αίματα.
Στην αγκαλιά σου οι πιο μεγάλες καψούρες, θολούρες, άσχημες σούρες καταλήγουν σε μανούρες, παραπλάνηση, ευήμερες υποσχέσεις και ελπίδες, παρασύρεις βάζεις παρωπίδες και παντού παγίδες.
Βγάζεις το άχτι με σαρκική αγάπη,είναι απάτη,όλα τελειώνουν σαν τελειώσει το κρεβάτι.Απαλύνεις και ξύνεις τις πληγές των πενομένων σου, ΕΣΥ εκπληρώνεις τους πόθους των κολασμένων σου,
ΕΣΥ τρέφεις φόβους, ΕΣΥ μοιράζεις ρόλους,το άρωμα σου μυστήριο τους αρρωσταίνεις όλους,μα όποιος σε περπατά πατάει λάσπες και σκατά,είσαι βρώμικη και όμορφη ωθείς στη μοναξιά.
Τα χαΐρια σου τα βλέπει πάντα η μέρα και γελά,αυτή έχει μάτια μα εσύ έχεις αυτιά, γι’αυτό άκου με καλά σφηνάκι πόνου στην υγεία σου. ΜΗΤΕΡΑ ΝΥΧΤΑ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΙΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΟΥ!
Κλείνεις τα μάτια σου αι αυτή σε παρασέρνει, Η ΝΧΤΑ, αν ζεις μέσα σ’αυτή σε αρρωσταίνει. ΜΗΤΕΡΑ ΝΥΧΤΑ. Σε ηρεμεί και σε τρελαίνει, η αγκαλιά της ανοιχτή πάντα σε περιμένει.Γεννάει φόβους και ανασφάλειες σε τελειώνει. Έχει δυο όψεις την καλή και την κακή. Στο μονοπάτι σου προς την αυγή.Τη μοναξιά σου βρίσκεις κάπου εκεί.
Κλείνεις τα μάτια σου αι αυτή σε παρασέρνει, Η ΝΧΤΑ, αν ζεις μέσα σ’αυτή σε αρρωσταίνει. ΜΗΤΕΡΑ ΝΥΧΤΑ. Σε ηρεμεί και σε τρελαίνει, η αγκαλιά της ανοιχτή πάντα σε περιμένει.Γεννάει φόβους και ανασφάλειες σε τελειώνει. Έχει δυο όψεις την καλή και την κακή. Στο μονοπάτι σου προς την αυγή.Τη μοναξιά σου βρίσκεις κάπου εκεί.
Στα χαμηλά σου φώτα εκδικείται το υποσυνείδητο,για βόλτα προσφέρεσαι η ατμόσφαιρα δίνει κίνητρο.Σκιές κινούνται σιωπηλά,φιγούρες σκούρες,θύματα και θύτες,αλήτες που μαζί σου έχουν μπλεξίματα.
Το σκότος συχνά τους ωθεί στην παρανομία,η πόλη κρύα,κτήνη,κτήρια μια ασάλεφτη ηρεμία.Τρομακτική ησυχία,νύχτα γεννάς τη βία, τρελαίνεις το μυαλό από σκέψεις και αμφιβολία.
Κάποιοι σε βγάζουνε με προσευχή, κάποιοι με υπνωτικά, κάποιοι με μια μπουκάλα και καπνό σε υπόγεια σκοτεινά. Γιατί ο γιος σου ο Μορφέας δε μας ξηγιέται καλά, κάποιους χαϊδεύει, άλλους τους κλέβει άλλους αλύπητα χτυπά.
Νύχτα είσαι και εσύ σκληρή σαν ορφανό παιδί, άπληστη σαν γουρούνι, σαν εκτελεστής ψυχρή. Κρατάς συχνά,σφιχτά,πικρά,ένοχα μυστικά… μα ουδέν κρυπτό υπό τον ήλιο τελικά.
Νύχτα μου αγαπημένη αλήτισσα, βασίλισσα,πουτάνα όσο σ’ αγάπησα τόσο σε μίσησα. Μαζί σου έβγαλα γούστα είσαι μούσα μα σε σκιάχτηκα,οι δρόμοι σου γίνονται βούρκος γιαυτό σε σιχάθηκα.
Απόψε κάτω από το φεγγαρόφωτο στέκω μόνος, συντροφιά μου μόνο εσύ. Τα αστέρια, η σιωπή και ο χρόνος. Και όνειρα της μέρας γιατί εσύ με έχεις πληγώσει, σαν το κερί έχω λιώσει και μαζί μου άλλοι τόσοι.
Βρέχει απ ΄τα μάτια μου, απ΄την καρδιά μου βροντάει, στην αγκαλιά σου ακόμα και ο πι ο δυνατός λυγίζει, σπάει. Νύχτα μια χάρη θέλω, μην βγεις σκάρτη πάλι σ’έμαθα… Σήμερα φέρε μου το πιο όμορφο ξημέρωμα!
Κλείνεις τα μάτια σου αι αυτή σε παρασέρνει, Η ΝΧΤΑ, αν ζεις μέσα σ’αυτή σε αρρωσταίνει. ΜΗΤΕΡΑ ΝΥΧΤΑ. Σε ηρεμεί και σε τρελαίνει, η αγκαλιά της ανοιχτή πάντα σε περιμένει.Γεννάει φόβους και ανασφάλειες σε τελειώνει. Έχει δυο όψεις την καλή και την κακή. Στο μονοπάτι σου προς την αυγή.Τη μοναξιά σου βρίσκεις κάπου εκεί.
Κλείνεις τα μάτια σου αι αυτή σε παρασέρνει, Η ΝΧΤΑ, αν ζεις μέσα σ’αυτή σε αρρωσταίνει. ΜΗΤΕΡΑ ΝΥΧΤΑ. Σε ηρεμεί και σε τρελαίνει, η αγκαλιά της ανοιχτή πάντα σε περιμένει.Γεννάει φόβους και ανασφάλειες σε τελειώνει. Έχει δυο όψεις την καλή και την κακή. Στο μονοπάτι σου προς την αυγή.Τη μοναξιά σου βρίσκεις κάπου εκεί.
No comments yet