LYRIC

Ανθίζω μέσα απ’το τσιμέντο, λουλούδι στο πέτο,
ήπιος λόγος, λόγιος, σκληρός, Fedor Εmelianenko
και φέτο προσφέρω ρεαλισμό στο πιάτο,
η οπτική γωνία μου, η μανία μου να διώχνω το σκάρτο.
Για πάντα… λάτρης της βόλτας στη βροχή,
δίχως ομπρέλα με ακουστικά ή κουκούλα μου αρκεί.
Η φωνή μου τείνει στο άπειρο, χορεύει στην άβυσσο.
Έχω χρώμα, πινέλα, καμβά, φτιάχνω τον παράδεισο.
Μάλιστα…κάπου χάθηκα και αυτό το χάραμα.
Η ευτυχία μου πουλί, πέταξε απ΄το κλουβί τα μεσάνυχτα.
Το Δώδεκα, η ποιότητα είναι αιωνιότητα.
Άπληστοι, φτηνοί άνθρωποι λατρεύουν την ποσότητα.
Είναι εκεί… ο Εωσφόρος τους προσκαλεί.
Ο Θεός είναι μέσα σου άνθρωπε, ο Θεός είσαι εσύ.
Γιατί ό,τι δεν κατάφερες, είναι ό,τι δεν προσπάθησες,
το χέρι απ΄ό,τι αγάπησες ελεύθερο δεν άφησες…..

Όχι, λυπάμαι δεν προσπάθησες σκληρά
ή μάλλον σωστά, πάντα βάδιζες στα τυφλά.
Και το μετά σε βρήκε ανήμπορο
και εγώ σε δρόμο αντίθετο,
μόνος ξυπόλητος να πορεύομαι στον ανήφορο.
Ο δύσκολος δρόμος λένε είναι και ο σωστός.
Ο ενάρετος,σκληρός,δύσβατος και μοναχικός
Εκτιμάει εσένα που εκτιμάς το λάθος κατά βάθος
Εδώ είναι οι φόβοι των ανθρώπων και το πάθος.

Έλα, πες μου τώρα, τι τρέχει μ΄ εμάς;
Πας όπου κοιτάς ή απλά κοιτάς όπου πας;
Σε λάθος χρόνο,στο υπογραμμίζω, χτίζω, βάζω τόνο,
τι νόημα έχει να τρέχεις αν τρέχεις σε λάθος δρόμο;
Ζω τον τρόμο,φόβο να μην έχω φαΐ στο πιάτο μου.
Ευαίσθητος, κοινός θνητός, αντικρίζω τον πάτο μου.
Έσπειρα στα χωράφια που ονόμασα σκέψεις,
γνώση ποντάρω σ΄εσένα μια μέρα να επιστρέψεις.
ΗΣΥΧΙΑ!!! Η χώρα μου θυσία σε θηρία,
αιμοσταγή, Ευρώπη, Αμερική, Ρωσία, Κίνα.
Πείνα προ των πυλών, το story των αστών.
Η χώρα των κουφών, των τυφλών, η σιωπή των αμνών.
Στο σκότος γεννηθήκαμε, εκεί βαδίζουμε.
Η ζωή μας κεραυνός που στο μεταξύ θα διανύσουμε
με χέρια λερωμένα και μάτια καθαρά, είναι αρκετό!
άθλιοι εσύ και εγώ ΒΙΚΤΩΡ ΟΥΓΚΟ!

Το άγνωστο, μυστήρια δύναμη με τραβάει κοντά του.
Ένας δρόμος που κανείς ποτέ δεν βρήκε το όνομα του.
Μια αιώνια μάχη υπάρχει: ο άνθρωπος και το θηρίο.
Κλείσε το χαζοκούτι, απέδρασε, άνοιξε ένα βιβλίο.
Το μαύρο πλοίο, Καπετάνιε αντίο.
Ύλη και πνεύμα, μόνο το ένα χωρέσανε σε δοχείο.
Το άλλο ανελέητα αληθή, βάρβαρα ειλικρινή,
θάλασσα του η μουσική, Μητέρα η Γη, ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟ ΜΟΥ!

Added by

John Alles

SHARE

ADVERTISEMENT

VIDEO