LYRIC
Κρύβουμε μέσα μας τέρατα και τα τρέφουμε,
προφανώς βρίσκουμε λύση απ’ τα προβλήματα να τρέχουμε.
Πονάει η σύγκρουση και η τριβή με τον εαυτό μας,
πόσο μάλλον όταν γυμνοί αντικρίσουμε το είδωλο μας.
Η ανθρώπινη μας φύση εύθραυστη γεμάτη πάθη,
η γνώση αγκάθι,το βάρος στην πλάτη,όλοι κάνουμε λάθη.
Μα αν δεν τα παραδέχεσαι σ΄ εσενα αυτό είναι θέμα, λήξης!
τέρμα! Γιατί μισή αλήθεια ίσον ψέμα!
Μη ρωτάς τι είναι σωστό και λάθος, τόσο σχετικό,
το δύσκολο είναι απλό,μία έννοια στη λέξη σεβασμό.
Λεπτές γραμμές, αρχές δεν τις πατάς τόσο απλό,
το εγώ τυφλό προς το γκρεμό, δρόμος δίχως γυρισμό.
Βλέπουμε το δέντρο χάνοντας το δάσος,
δεν γίνεται να φταίνε πάντα οι άλλοι μάλλον κάτι κάνεις λάθος
Και βγαίνουν άμυνες κακές στην επιφάνεια τοίχοι
που αν δεν επικοινωνείς δεν γκρεμίζονται κατά τύχη.
Πως να σε βοηθήσω; Πως να σε κατανοήσω;
Όταν το αρνείσαι, μέσα στο φόβο της απόρριψης κινείσαι.
Να ψεύδεσαι στον εαυτό σου είναι άτοπο,
να ηρεμείς όταν παραπλανείς το μυαλό σου φαντάζει άσκοπο.
Κι αν δεν μοιράζεσαι συναισθήματα ,σκέψεις,
εγκλωβίζεσαι, κλείνεσαι, κρύβεσαι,ότι σκέφτεσαι γίνεσαι,
γιατί δικαιολογίες όλοι έχουμε να πούμε
μα από τον εαυτό μας δεν μπορούμε να κρυφτούμε!
Έλα λίγο πιο κοντά.
Άνοιξε τα μάτια σου,άνοιξε την καρδιά σου.
Μ’ ακούς;
Έλα λίγο πιο κοντά.
Σου απλώνω το χέρι αν με νιώθεις έλα και πιάστο!
Ο καθένας μας ψάχνει να βρει ποιος είναι και που πάει,
ο πάγος δεν σπάει,ο κόσμος δεν μιλάει γιατί η αλήθεια πονάει.
Οι φόβοι δεν ζούνε κάτω απ΄το κρεβάτι μας,
κατοικούν στο κεφάλι μας, στο πλάι μας με κάγκελα την πλάνη μας.
Τρομάζεις απ΄αυτά που σκέφτεσαι ή απ΄αυτά που κρύβεις;
Με αυταπάτες όταν ζεις και ελπίζεις μέσα σου σαπίζεις.
Άνοιξε τα μάτια σου άλλο βλέπω άλλο κοιτάζω,
άλλο αποδέχομαι,άλλο είμαι εγωιστής και δεν αλλάζω.
Με προσχήματα σε προβλήματα λύσεις δεν θα βρεις,
στην επιφάνεια κολυμπάς,πρέπει στο βυθό να στραφείς.
Μα σε πνίγει ο φόβος και η ευθύνη πες μου τι θα γίνει;
όταν το εγώ μας γίνει δύνη και το σύμπαν κρίνει.
Πίκρα στα χείλη, στην καρδιά, ξυλοκαϊνη
όσο κρυβόμαστε πίσω απ΄το δάχτυλο μας τόσο η φλόγα σβήνει.
Μην κατηγορείς άλλους για όσα δε δέχεσαι σ΄εσένα,
αποδέξου τα, εξελίξου, κρίνε, μάθε από τα λάθη σου!
Μυαλό κλειστό θυμίζει θάνατο αργό, ΓΑΜΩΤΟ
νιώσε τι συνέπειες έχουν οι πράξεις σου.
Μη κλείνεις τα πιστεύω σου σε θόλους με ρόλους,
δεν υπάρχει ούτε αγάπη ούτε φιλία με όρους.
Πολύ σκληρό, όμως κάπου στον απολογισμό
η μάσκα θα πέσει, εύχομαι αυτό που θα αντικρίσεις να σ΄αρέσει.
Τέλος τα πάντα λύνωνται με μια ανοιχτή συζήτηση,
αν με νιώθεις σου απλώνω το χέρι με αγάπη και εκτίμηση!
Έλα λίγο πιο κοντά.
Άνοιξε τα μάτια σου,άνοιξε την καρδιά σου.
Μ’ ακούς;
Έλα λίγο πιο κοντά.
Σου απλώνω το χέρι αν με νιώθεις έλα και πιάστο!
No comments yet