LYRIC
Παγιδέψαμε χίλιες φωνές στο κεφάλι μας, πως ν’ακούσω τι λες
Μουδιάσαν τα χείλη, χιλιάδες χτυπήματα, όνειρα κι υπερβολές
Κόψε το ύφος μου λες, κόψες με ξίφος το χθες
Κι εγώ μονάχος σαν λύκος ουρλιάζω στου κόσμου μου τις εκβολές
Πρώτo ταξίδι, στενός μου σταθμός
Πρώτα το ξίδι, μετά ο καημός
Πρώτα οι ουσίες στο αίμα μου να μ’αλλοιώσουν το φως
Μετά ξαναχτίζω τα πάντα επάνω στη γη μου σαν άλλος θεός
Έχει απλώσει σκοτάδι στη πόλη και βγαίνω απόψε στο δρόμο σαν φάντασμα
Τι θα ‘κανα αν την ζωή μου στη θέση της αύριο μόνος μου θα ‘βαζα
Λεφτά κάποια μέρα άμα θα ‘βγαζα,
τη μέρα μου ίσως να άλλαζα
Το τρέξιμο ίσως μετρίαζα ένα βήμα πιο κοντά από τη θάλασσα
Γίναν τα όνειρα πια εφιάλτης
κι εγώ προσπαθώ να ξυπνήσω
Εύκολο να κάνω πίσω μα δύσκολο να προχωρήσω
Δε θέλω να σου μιλήσω μα πάλι με πιάνω να γράφω για σένα
Κοίτα να δεις πως ξημέρωσε πάλι
όνειρα πήγαν χαμένα
Και πήγαν χαμένα, όνειρα γκρεμισμένα
Του λύκου ζητώ τη φωνή να με σώσει ένα βήμα πριν φτάσω πυθμένα
Στο σώμα κυλάω σαν αίμα
Κεντάω μελάνι στο δέρμα να μην ξεχάσω ό,τι αγάπησα
Lobo το όνομα άσε με εμένα
Και πήγαν χαμένα, όνειρα γκρεμισμένα
Του λύκου ζητώ τη φωνή να με σώσει ένα βήμα πριν φτάσω πυθμένα
Στο σώμα κυλάω σαν αίμα
Κεντάω μελάνι στο δέρμα να μην ξεχάσω ό,τι αγάπησα
Lobo το όνομα άσε με εμένα
No comments yet