LYRIC
Λένε συχνά να κοιτάς όπου θέλεις να πας
Κοίτα τον ουρανό, πριν σβήσει η μπάλα της φωτιάς
Κι από νερό γίνουμε πάγος
Σε βάθος χρόνου κάθε σωστό θα ΄ναι λάθος,
Άρα άσε με λάθος να παίζω κι ας πέσω μοναχός
Σε άλλα δαιδαλώδη εδάφη
Άμα δε φτάσουμε τα σύννεφα σήμερα
Πως θα ρίξουμε τα σύνορα στη μάχη, ε;
Δεν περιμένω πια κανένας να με μάθει
Πως μάχομαι, είμαστε γεννημένοι μονομάχοι ρε
Και το στομάχι μας γερό κι ας μη χωνέψαμε
ποτέ τον κόσμο αυτό,
Όπως κάποιοι – Είμαστε εδώ ακόμα,
περάσαν χρόνια και καιροί – χαλάλι
Είναι επιτέλους ο καιρός για λάθη
Σήκωσε με για να πέσουμε μαζί
Τι είναι σημαντικότερο απ΄ την πτώση μας;
Μια πτήση μικρή, γεμάτη σφάλματα
Εγώ κι εσύ, όμοια πράγματα και πως γινόμαστε ένα,
Ένα από τα πολλά θαύματα στο σύμπαν,
Πως όμως ξεχνάμε
Κι ενώ θυμάμαι τόσο καλά όσα φύγαν,
ξεχνώ πάντα όσα μείνανε, λυπάμαι
Πως αλλιώς μπορούσε να ΄ναι;
Έτσι μάθαμε
Καταναλωτές που ποτέ στ΄ αλήθεια δε ξέραμε τι ψάχνουμε
Και τα άγχη μας, οιωνός
Καλώς ή κακώς ακολουθεί σύγκρουση,
Πόσο μπορείς να μείνεις σιωπηλός
Πριν δηλώσεις δειλός επίσημα;
Έτσι και αλλιώς από μικρός
έχω να κοιμηθώ ήσυχα, τι να χάσω;
Καιρός για λάθη και θα κάνω όσα προφτάσω,
πριν αποφασίσω να τα τινάξω
Πριν ακόμα να ζήσω, ήμουν στον άσσο,
στάσου δίπλα κι εσύ για να γίνουμε έκρηξη,
μήπως γελάω ξανά όσο μας κοιτάζω
No comments yet