LYRIC
Από πόλη σε πόλη, πάρκο σε γειτονιά
τα παιδιά γυρνάνε την νύχτα, κολλάνε αυτοκόλλητα κατά σειρά, κατά ριπάς
καταραμένο το σπέρμα που γέννησε εμάς
κατάλαβα τι πουλάς σε εμάς
πίσω να πας, πίσω άμα θέλεις να φας μπας και κάτσει
ακόμα να πιάσω τι θέλουν να μας πουν οι μπάτσοι, ακόμα
στον δρόμο με βλέπει να βάφω θα με προσπεράσει, ακόμα
εδώ η εποχή δεν μας έχει αλλάξει
ακόμα ραπάρουμε μέχρι ο ήλιος να σκάσει
σκάω, καίω τα μυαλά μου σε αυτά κάνουνε γκέλα
έφαγα την στοπ που να βρω την ταμπέλα; έλα
μεθάμε και λέμε πολλά, κάποιοι το λένε τρελά
μεθάμε και κάνουμε λάθη όπως αλήτες σαρώνουν στην σέλα
μεθάμε, πολλοί δεν μιλάμε
πηγαίνουμε στο σπίτι,
προβλήματα ξερνάμε, πάμε
ώρες ώρες κανε κάτι αναλαμπές, ξέρω το κατάλαβες
βλέπεις οι γυναίκες είναι παλαβές, τι τα θες
τι θες να αγαπήσεις για αυτή σου ζητάει μυτιές
να πάει στο κλαρίνο να πιει 2 γραμμές, να φύγει το στρες, να ξέρεις δεν φταις
Ραπ του 90′ καπνογόνα για όσους κρατάνε ακόμα γραμμένη κάθε ρήμα σε αυτό το cd
σε αυτό το live η πόλη βράζει απόψε
γιορτάζουν μαζί μας τα πάρκα κάτω απ’ την Ακρόπολη
Μ’ αγαπάνε τα πάρκα στην πόλη μου γιατί κάνω τον
πόνο τους λόγια
για περίεργα κορίτσια και αγόρια που στα σπίτια τους τραβάνε ζόρια
όσο παίζουμε από τα ηχεία σου στο δωμάτιο η μέσα στο σαλόνι σου στην υγεια σου
θα λέμε αδερφάκο αφού είσαι μαζί μας να μην νιώθεις μόνος σου
σε είδα να κάνεις freestyle στο πάρκο
μου θύμισες εμένα πριν 10 χρόνια
μου πες ότι το λατρεύεις και θα ‘θελες να σαι κοντά του αιώνια, ευχή και κατάρα
δεν ξέρω αν το ζούνε και άλλοι ραπάδες παρόμοια
για να φύγουν οι πρόκες απ’ το μαξιλάρι τα βράδια ραπάρω ακόμα
ζαλα και τούμπα να δεις κατρακύλα με τα τσογλάνια απ’ τον ποταμό
από το έλα μαζί μου μπορώ ως το δεν μπορώ βγάλε με έξω από εδώ
είναι γαμώ τα παιδιά ο Θανάσης μα καταστρέφεται με τον καιρό
σαν τον κοπρίτη την νύχτα γυρνώ
μα ξέρω να δένομαι και να αγαπώ
να είναι καλά όσοι φύγανε, να ρθουν οι επόμενοι να δώσω πάλι τα πάντα
δεν αλλάζω μουνιά για κανέναν, πόσο μάλλον για άψυχα φράγκα
έχω ανάγκη να πω για τις φρίκες μου και έχουν ανάγκη να ακούσουν για αγάπες
μα οι φρίκες γεννιούνται από λάθος ανθρώπους και από αγάπες πουτάνες
ζαλα και τούμπα να δεις κατρακύλα με τα τσογλάνια απ’ τον ποταμό
τι να σου λέω ανησυχώ, με έχει σταμπάρει η αράχνη καιρό
μες στο κεφάλι μου σου είπα τα πάντα και άμα δεν τα ‘γραφα σου είπα τρελάδικο θα ‘μουνα
φάρμακα θα ‘παιρνα και άμα δεν τα ‘παιρνα σίγουρα κάποιον θα δάγκωνα.
Ραπ του 90′ καπνογόνα για όσους κρατάνε ακόμα γραμμένη κάθε ρήμα σε αυτό το cd
σε αυτό το live η πόλη βράζει απόψε
γιορτάζουν μαζί μας τα πάρκα κάτω απ’ την Ακρόπολη
No comments yet