LYRIC
Ο πιο κομπλεξικός της τάξης στην γωνία
Θα σου πω τώρα εγώ παλιομαλάκα
Ο γερακίσιος
Καρφιά, βέλη σε δεκάδες κορμιά
Ξανά, βάλτο ν’ακουστεί δυνατά
Σκατά, άκου με δεν έχει να λέει
Δεν θα πεθάνουμε ποτέ αν δεν πεθάνουμε νέοι (x2)
Αν υπάρχει θεός κρύβεται στο χέρι μου
Λευκός παράδεισος σε γερακίσια δάχτυλα
Αν υπάρχει θεός θα με κρίνει άδικα
Αν υπάρχει διάβολος, Νικόλας, χάρηκα
Πάνω απ’τα κεφάλια μας χωράει ενανθρώπιση του Όφι αφήνει στο μυαλό καρφιά
Αυτό το μήλο είχε ένα πιάτο με φτερά μετά ρωτά ‘’Ποια πουτάνα σε ταρακουνάει;’’
Καλά δεν πάει, όταν ο ραππάς δεν μιλάει
Όταν ο βλάκας σε κοιτά χωρίς να ξέρει καλά
Όταν μου κόψω την γλώσσα και τη βάλω στη ζυγαριά θα καταλάβεις τι εννοώ ότι τα λόγια μου είναι βαριά
Ο πιο φτηνός εργολάβος του έργου πέφτει, από τον πύργο τον λόγο του τρέχει
Κοιτώ το μήλο με χέρια και μάτια κρύο, θα ‘βαζα και αλεύρι
Τώρα το μυαλό μου την πριγκίπισσα σου αλέθει
Είμαι ο καλύτερος
Πέτρινες μέρες, γυαλί και σίδερο
Απορρίψεις ταριχευμένες εγώ είμαι εφήμερος
Δέκα εμμονές μου πνιγμένες σε αυτό το κείμενο
Αίμα κόκκινο σε μαύρο κιμονό
Η συνοχή του μηδέν
Ο πιο ρομαντικός ζωγράφος σε εκθέτει γυμνή
Γιατί είχα πει ότι θα πέθαινα για ‘σένα μα ποτέ δεν είχα πει πως θα σ’άφηνα ζωντανή
Καρφιά, βέλη σε δεκάδες κορμιά
Ξανά, βάλτο ν’ακουστεί δυνατά
Σκατά, άκου με δεν έχει να λέει
Δεν θα πεθάνουμε ποτέ αν δεν πεθάνουμε νέοι (x2)
Γεννήθηκα στο τέλος
Ή θα τ’αποτρέψω ή θα το φέρω
Ή θα βρω ένα τρόπο να με θρέψω ή θα πεθαίνω σταδιακά
Προς το παρόν ξυπνάω σ’έναν κουβά με ξερατά
Λάθη
Διάβασε διαγώνια αυτά που γράφω
Μάζεψε την βρώμα σου μου λεν τα εσώψυχα σου
Ιδού το νήμα τ’ουρανού και ιδού η κόλαση
Ανάμεσά τους περιπλέκομαι σαν φράχτης
Ο πιο κομπλεξικός της τάξης στην γωνία
Άγχος και αγωνία 50 κιλά θρανία
Μπήκα με μια λίστα και μια ξύλινη βαλλίστρα μεσ’ την αίθουσα
Φέρτε μου πίσω την κιμωλία
Αυτό το άθλημα είναι επώδυνο
10 εκατομμύρια mc’s στην ίδια χώρα κυνηγάνε τον εαυτό τους και το απάτηλό τους όνειρο
Τους ακούνε λίγο μετά πάνε στον επόμενο
Είμαι ερωτευμένος με μια γάτα που σιχαίνεται το ραπ μου και αυτό μοιάζει προτιμότερο
Και ‘γω καυλώνω που μου λέει το χειρότερο
Γιατί σιχαίνομαι το ραπ μου περισσότερο
Την ανασφάλεια παλτό και βγαίνω βόλτα
Κέρδισα φτερά και κόβω πόδια, τιμή μου
Αυτό είναι το γραπτό μου και αυτή η ψυχοσύνθεσή μου
Δεν ρωτάω καν, είστε μαζί μου
Καρφιά, βέλη δεκάδες κορμιά
Ξανά, βάλτο ν’ ακουστεί δυνατά
Σκατά, άκου με δεν έχει να λέει
Δεν θα πεθάνουμε ποτέ αν δεν πεθάνουμε νέοι (x2)
Αυτό το χάος δεν με ξέρει
Και ‘γω βαφτίζομαι οδηγός του
Σου ‘πα το πώς τα έχω φέρει
Αντανακλά στο πρόσωπό σου
Και όταν το χάος με νικήσει
Και με ξεχάσεις εντελώς
Ένας άλλος μάγος να βρεθεί να κατακτήσει ότι φοβάσαι ολοσχερώς (x2)
Σπασ’ το το γαμίδι
Τώρα ξεκινά το παιχνίδι
Το ταχυδακτυλουργικό μου πήρε πρέφα ένα κορίτσι
20 χρόνια μετά θα με συναντήσει
Εκδίκηση, το νέο μου κόλπο λέγεται ποίηση
Ο τελευταίος μάγος
Και αφού γελάσανε και με είπαν τσαρλατάνο εγώ τους ξεγέλασα και το ‘χαψαν
Και με ρωτήσανε πως το ‘κανα
Ρώτησα ‘’Τι σε κάνει να πιστεύεις πως είμαι πραγματικότητα;’’
Πίσω και πίσω και πίσω
Μίσος και μίσος και μίσος
Γυμνός σαν τον κόμη του Monte Cristo
Άσε κάτω την Νεφερτίτη μη σου γαμήσω
Έχω μπουρδέλο ραπ δε στέκει
Πάλλεται, κατρακυλά και τρέχει
Σου ‘πα πως θα πείσω τους γονείς μου ότι κάνω μουσική
Τώρα απ’το παράθυρό μου τίποτα δε φέγγει
Τις ανασφάλειες σου δώσ’ μου
Γαμώ την άποψη του κόσμου
Μ’αφήνει αδιάφορο το αν ο Ιησούς είναι θεός, με ενδιαφέρει αν μου πάει ο στραυρός του
Καρφιά, βέλη σε δεκάδες κορμιά
Ξανά, βάλτο ν’ακουστεί δυνατά
Σκατά, άκου με δεν έχει να λέει
Δεν θα πεθάνουμε ποτέ αν δεν πεθάνουμε νέοι (x2)
No comments yet