LYRIC
Ακου με που σου λεω αυτο ειναι μονο η αρχη
πολυ αργα για επιστροφη, μπηκα με χιλια στη στροφη
μυαλο που βασανιζεται απο τη διαστροφη
αν κλειστει και δεν μιλησει τοτε θα καταστραφει
Ακου με που σου λεω, μιλαω απλα
αυτο που θελω να χω διπλα το βουταω απ’τα μαλλια
δεν ζουμε τη στιγμη σκεφτομαστε το μετα
ζωη και σωμα δανεικα μα η ψυχη παντοτινα, αμε
Βλεπω την ασφαλτο να λιωνει τα παπουτσια μου
βαδιζω διχως τελος μεσ’τη πολη των σκιων
ανωνυμια φοβος αγχος πονος και καταθλιψη
βελονες και μπουκαλια πεταμενα στο μπετον
Ελλαδα, 20 16, δεν ειμαστε ενταξει
τα λογια δεν γιναν ακομα πραξη
και δεν θα γινουνε ποτε τους
ενα κουτι και ενας σταυρος απεναντι απ’τον καναπε τους
Πεφτουν αστερια μα δεν κανω ευχες
αιμα στην μπλουζα μου κυλαει γιατι ξυνω πληγες
αυτη η θεα μ’αναγκαζει να αναλυω το χθες
αυτη η κολωνια μ’αναγκαζει να θυμαμαι στιγμες
Μεγαλο το λουλουδι, μεγαλο και το αγκαθι
οποιος μαζευει ανθη να βασταει μικρο καλαθι
αυτο για να στο λεω, φαντασου τι εχω παθει
αυτα λεω και σε μενα μα κανω τα ιδια λαθη
Δυο γυναικεια ματια κρυβουν μεσα τους τη δοση
κι ειμαι ο τυπος που δεν θελει και πολυ για να ενδωσει
πολλα πολλα μ’ ανθρωπους που ποτε δεν εχουν δωσει
και πολλα πολλα μ’ ανθρωπους που ποτε δεν εχουν νιωσει
Τι συμβαινει οταν λειπω; τι σημαινει θελω λιγο;
γιατι δεν ακουω τον χτυπο; γιατι δεν ακους τον στιχο;
δεν φοβαμαι να αποτυxω, απο αναγκη θα πετυχω
φιλο δεν εγκαταλειπω, θελω φυση οχι τοιχο
Και ετσι ελευθερος αφηνομαι μεσ’τα νερα της λιμνης
ελευθερος επελεξε και πεθανε ο Λιαντίνης
το απολυτο συναισθημα κανει φωνη να τρεμει
κι οσο φωνη δεν βγαινει εμεις θα μενουμε δυο ξενοι
Δεν ξερω τι ειναι αυτο που ζεις μα βλεπω τα συμπτωματα
κοιταξα τα ματια σου δεν μιλησες μα το μαθα
η λυση σου δεν κρυβεται κατω απο τα παπλωματα
ασε με εμενα, πες μου για σενα
Δεν ξερω τι ειναι αυτο που ζεις μα βλεπω τα συμπτωματα
κοιταξα τα ματια σου δεν μιλησες μα το μαθα
η λυση σου δεν κρυβεται κατω απο τα παπλωματα
πες μου για σενα, ασε με μενα
Ακου με που σου λεω αυτο ειναι μονο η αρχη
το καταφυγιο εχει χτιστει, δεν παιζει να γκρεμιστει
κι οταν μιλαει η ψυχη να ξερεις πως θα ακουστει
αυτοι που παιζουν με καρδιες θα βρουν την πορτα κλειστη
Και λεω παλι καλα, που οταν βρεθω χαμηλα
εχω την δυναμη και λεω μαλακα παμε ξανα
ψαχνω τη σκαλα και την βρισκω και ανεβαινω ψηλα
με βλεπει ο σκυλος μου καλα και μου κουναει την ουρα
Κι οσο το μπιτ δεν σταματα, εγω θα κανω σαματα
πισω μου σε εχω σατανα, συνηθισα την συντροφια
οποιος ψαχνει τα κλειδια, εκανε το πρωτο βημα
κι οποιος δεν θελει κουπια, θα τα βαλει με το κυμα
Θυματα κλαιω, ποιηματα λεω
ειδα την παγιδα και σταματησα να καιω
εφτασα στο χειλος του γκρεμου διχως να το χω κατα νου
και ετσι αισθανομαι ευγνωμων που αναπνεω
Δασκαλος ο θανατος κι οταν μιλαει σωπαινω
πεθαινω και γεννιεμαι, γεννιεμαι και πεθαινω
πεθαινω και γεννιεμαι, γεννιεμαι και πεθαινω
δασκαλος ο θανατος κι οσο μιλαει μαθαινω
Δεν υπαρχει δεδομενο, ζησε το απωθημενο
ελα ζησε κατι ξενο, δεν υπαρχει περιμενω
σα να καταλαβαινω τι εγινε εκεινο το τρενο
το τρενο του Αγγελακα που ξεχαστηκε στο φρενο
Δεν ξερω τι ειναι αυτο που ζεις μα βλεπω τα συμπτωματα
κοιταξα τα ματια σου δεν μιλησες μα το μαθα
η λυση σου δεν κρυβεται κατω απο τα παπλωματα
ασε με εμενα, πες μου για σενα
Δεν ξερω τι ειναι αυτο που ζεις μα βλεπω τα συμπτωματα
κοιταξα τα ματια σου δεν μιλησες μα το μαθα
η λυση σου δεν κρυβεται κατω απο τα παπλωματα
πες μου για σενα, ασε με μενα
No comments yet