LYRIC
Το χώμα κρύο,το τελευταίο αντίο.
Το ένα χτύπημα γίνονται δύο,ανοίγουν το κρανίο.
Να αποδράσω απ το πορνείο θέλω,φόβους καταλύω
τις εποχές που διανύω,αρετές κρατάω στο αρχείο μου.
Κι όλο με βλέπουν απ το ένα στο άλλο σημείο
γιατί αλλάζω τις σελίδες στο βιβλίο μου,
βιβλίο της ζωής μου,του φωτός πολεμιστής
στην ορμή της ροής μου ελεύθερα να αφεθείς,σωστά να φερθείς.
Κι ακούγομαι απ’το ένα στο άλλο ηχείο,
ο πονοκέφαλος δεν φεύγει,στο νερό κι άλλο δισκίο.
Παραλύω,δύο παρά δύο,δύο ακριβώς σε 15 λεπτά έκρηξη προμηνύω. (προσεχώς)
Τέχνης οργή η τέχνη μου οδηγεί στην πηγή,
ακόμη παιδί ψάχνεται με ότι δεί.
Έρχεται σε τριβή,πειραματίζεται,προσπαθεί,όχι για να φανεί ούτε για να διακριθεί.
Την τελευταία προσευχή μου καλή μου αφήνω σήμερα ελεύθερα να ακουστεί,
είμαστε πρόθυμοι για ζωή,
το ταξίδι συνεχίζεται
σ’αυτή τη διαδρομή η ψυχή μας δεν εγκλωβίζεται.
Κι αν κάπου δεν συμπίπτουμε,οι δρόμοι δεν χωρίζουνε,
οι δρόμοι κι αν αλλάξουν σε ένα δρόμο καταλήγουν,
βρίσκω τη χρυσή τομή και δίπλα δίπλα βαδίζουμε,
δειλά δειλά το χτίζουμε,
δειλά δειλά,ψηλά απ’τα χαμηλά.
Η ροή μου,η ροή του ποταμού,
Η ζωή μου ίσως θυμίζει τη ζωή κάποιου αλλουνού.
Ξέρω η ζωή μου…
σε πάω στην εκβολή μου
εκεί πνίγονται οι αμαρτίες μου, αδειάζω την οργή μου.
Στην ροή μου αφέσου απόψε που δεν είμαι χείμαρρος,
οι στιγμές που μου αρέσω είναι όταν είμαι ψύχραιμος
Και τα όνειρα μου ‘πες πως είναι τα νερά μου
κι όταν πνίγω τα όνειρά μου πλημμυρίζουν τα γραπτά μου.
Γιατί έχεις μείνει μόνος;
Έχεις γίνει στόχος
Η κάνη σημαδεύει,παραμονεύει το σκότος.
Απόδραση επιγόντως,τώρα γίνε εσύ ο πρώτος
που θα σπάσει το κελί του
και θα πάει κι άλλος μαζί του.
Είναι ο χρόνος,η υπομονή του.
Το μίσος η υπογραφή του.
Οίκος 3 η στέγη του και η δύναμή του.
Στον δρόμο οι αριθμοί του.
Στο πλευρό του αδέρφια,οι σύμμαχοί του.
Βεΐκου στην φωλιά του λύκου.
Η φωλιά της αγέλης την ξέρεις
Η φωλιά του στίχου,η θηλιά στον λαιμό του τύπου
σφίγγει,βάζει τη μάσκα του ύπνου.
Rappers τυπικοί κάνουμε μουσική,
σε Ελληνική κοινή γλώσσα του ποταμού η ροή.
Η ροή μου,η ροή του ποταμού,
Η ζωή μου ίσως θυμίζει τη ζωή κάποιου αλλουνού.
Ξέρω η ζωή μου…
σε πάω στην εκβολή μου
εκεί πνίγονται οι αμαρτίες μου, αδειάζω την οργή μου.
Στην ροή μου αφέσου απόψε που δεν είμαι χείμαρρος,
οι στιγμές που μου αρέσω είναι όταν είμαι ψύχραιμος
Και τα όνειρα μου ‘πες πως είναι τα νερά μου
κι όταν πνίγω τα όνειρά μου πλημμυρίζουν τα γραπτά μου.
Είσαι με το πόδι απ’έξω,
μην περιμένεις να ακούσεις τα εκ των έσω
Δεν θέλω να σε πονέσω,
βούτα να σε ταξιδέψω.
Θέλω το άρωμά σου να φορέσω
στίχων *,μάνο παίχτο.
Είμαι στο μπάρ,τελειώνω το πέμπτο,
σε νευρικό τέμπο
μελετάω το γενναία λογικό μου δέντρο,
σε σωτήρια λέμβο,ιδεών κρεσέντο
κι αυτό δεν είναι ραπ ντοκουμέντο.
Είναι φυσική ροή με αναπνοή καθαρή,
την ανατολή γυρίζουν οι κυνηγοί.
Εκφραστείτε ελεύθερα κινηκοί
Φιλόσοφοι δίχως φίλτρο,
ευθεία βολή,διαπνοή.
Η μαγεία ακολουθεί κι εσύ πατάς φρένα ποιητή,
στα νερά μας σημαία πειρατική.
Η θεά μας απο κει έχει αναδυθεί,
τον λόγο μας ευλογεί,
ενέργειας εκπομπή
στην ροή μου.
No comments yet