LYRIC
Με τόσα μάτια εδώ γύρω, πως να κάνεις δουλειά
ψηλέ, τ’ ακούς, για μας κελαηδάν τα πουλιά.
Μας χαζεύουν απ’ τα δέντρα, κουτσουλάνε παντού
τράβα και φέρε μια καραμπίνα, είναι εποχή κυνηγιού.
Την είδαν λύκοι τα παιδάκια με το yo και αού
τους είδα μάτια μου να κλαίνε σε στιγμές πανικού.
Αυτό είναι ραπ, να το μάθουν παντού
Ματώνουμε γι αυτά που λέμε,
τώρα, πάντα, παντού
Άλλο ένα καλοκαίρι, που η πόλη βρωμάει.
Είμαστε όλοι μαζεμένοι κι ο μαλάκας κοιτάει.
Την μικρή την βαράει, γιατί το παρατραβάει.
Ανοίγει μπύρα μ΄ αναπτύρα και μου χαμογελάει.
Είμαστε όλοι πεινασμένοι, άντε να δω ποιος θα φάει.
Τι να πω στην οικογένεια, που για μένα ρωτάει;
Εδώ το ίδιο μου το αίμα όλο φράγκα ζητάει
και αυτή που αγάπησα, αποφεύγει πλέον να με χαιρετάει.
Ζω και εγώ με την πεποίθηση ότι ο κόσμος γυρνάει.
Πετάω μια πέτρα στον αέρα, για να δω που θα πάει.
Έχω ένα σύννεφο μαύρο που όλο με κυνηγάει
κι έναν αέρα γαμημένο που όλο κόντρα φυσάει.
Τα πάντα εδώ γύρο κινούνται με χρήμα και έρωτα.
Αγαπάω καλά, μισώ υπέροχα κι αγέρωχα.
Τις νύχτες, τριγυρνάω με καυσαερίου τέρατα,
μέσα στην ομίχλη ακούς τον θόρυβο απ’ τα πέλματα.
Είμαστε, μπλεγμένοι, στον ιστό τους χαμένοι
Δεν μας καταλαβαίνουνε, ρωτάνε τι συμβαίνει
Που και που ευτυχισμένοι, σα λοβοτομημένοι
Απ’ όλη την Ελλάδα, ταπεινοί και πεινασμένοι (x2)
Προβληματικά παιδιά μέσα στων πόλεων τη βρώμα,
τόσοι τρόποι να πεθάνεις μα αναπνέουμε ακόμα.
Πείσαμε τους εαυτούς μας πως το γκρίζο είναι χρώμα,
σαν κοπρόσκυλα που αρνούνται να δαγκώσουν τη φόλα.
Πέρασαν, μέρες μήνες, χρόνια πολλά,
μέχρι να βρούμε κοινά, ίσως και να πάμε αργά, μάγκες στο “όλα καλά”
Τρωγόμασταν για μαλακίες μέχρι να ΄ρθούμε κοντά
Στραβοκοιτούσαμε ο ένας τον άλλο στις γειτονιές
με νεύρα τεντωμένα από σκατοδουλειές.
Ματώναμε για λίγα φράγκα, ομάδες και μουσικές
μα, οι πραγματικοί εχθροί δεν ανήκαν σε σκηνές.
Ζήσαμε πόλεμο χωρίς βομβαρδισμένα τοπία,
επιβιώσαμε απ΄ τη βία του να μην έχεις μία.
Τα πιτσιρίκια μεγαλώνανε σαν άγρια θηρία,
χτυπούσανε με krav maga, muay thai και πυγμαχία.
Η έκφραση μας είπαν οδηγεί στην παρανομία,
να μας μαντρώσει όλους θέλανε η αστυνομία.
Δεν είναι μουσική αυτό, το μιμούνταν με ειρωνεία
όσο πουλούσαν τον πολιτισμό σε δημοπρασία.
Τώρα στο έτος 1-2 και 3 χινάρια,
παντού συντρίμμια, ζωντανοί ανάμεσα σε κουφάρια.
Καλλιεργώντας για ασφάλεια μια ελεγχόμενη παράνοια
όσο αιμοδιψείς θεοί παίζουν την γη μας στα ζάρια
Είμαστε, μπλεγμένοι, στον ιστό τους χαμένοι
Δεν μας καταλαβαίνουνε, ρωτάνε τι συμβαίνει
Που και που ευτυχισμένοι, σα λοβοτομημένοι
Απ’ όλη την Ελλάδα, ταπεινοί και πεινασμένοι (x2)
No comments yet