LYRIC
Πάνω στον κόσμο αυτό που κατοικούσα κάποτε
σου δωσα το χέρι μου και το έκοψες συνάνθρωπε
Πληγώσα και πληγώθηκα, έτσι πάει το παιχνίδι
μάλλον έπρεπε να κόψω το κεφάλι από το φίδι
Κοίτα γύρω σου, μετά ποιοι είναι γνωστοί και ποιοι είναι οι φίλοι σου
όλοι ξεχνάμε γρήγορα, κρατάμε μες στην μνήμη σου
Κυκλοφορώ στις δώδεκα πάνω απ’ τα σύννεφα
μόνη πάνω απ’ τον κόσμο και δεν θα κατέβω σήμερα
Άσε με τώρα στην ελπίδα μου
μόνη βγάζω τα ματιά μου πέφτοντας στην παγίδα μου
Να κυνηγώ την μοίρα μου δεν θα’ τανε γραφτώ
και ότι με έδιωξε κοντά μου το έφερα σαν φυλακτό
Κι ήτανε βράδυ τότε που χωρίστηκαν οι δρόμοι μας
κι ήτανε βράδυ τότε που μείναμε μόνοι μας
και όσο μεγαλώνουμε τόσο θα’ μαστέ μόνοι μας
ζήσε όσο μπορείς γιατί θα πεθάνουμε μόνοι μας
Μέσα στην πόλη μου χαμένη
ελεύθερη μα και φυλακισμένη
και σε τι να ελπίζω ξέρω τι με περιμένει
περάσανε τα χρονιά και είναι η ώρα περασμένη (x2)
Και μην νομίζεις πως δεν ξέρω να αγαπάω
μα με κάναν να σιχαίνομαι τον κόσμο που πατάω
Και είναι νύχτες που θα δώσω την ψύχη μου για ‘σένα
και δεν με νοιάζει αν θα πάρω πίσω κάτι για ‘μενα
τόσο πανέμορφο ψέμα, ένα δικό σου βλέμμα
τα μάτια μας μιλάνε, αλλά χάσαμε το θέμα
όλοι κρατάμε απόσταση γιατί έτσι πρέπει
μα χάσαμε το νόημα, ψάχνοντας για την λέξη
Το τι κρύβω μέσα μου κανείς δεν ξέρει
και είναι μάταιο να με ψυχολογήσεις δεν συμφέρει
Ο πιο μεγάλος πόνος είναι όταν σωπαίνεις
μέσα σε τέσσερις τοίχους γεννιέσαι και αργοπεθαίνεις
Και δεν υπάρχει πίστη, πίστη στα πιστεύω μου
και δεν πιστεύω κανέναν είναι στον τρόπο μου
και έσβησα κάθε συναίσθημα από τον τόπο μου
μα ακόμα ψάχνω λύση να βρω παίζοντας το κόλπο μου
Μέσα στην πόλη μου χαμένη
ελεύθερη μα και φυλακισμένη
και σε τι να ελπίζω ξέρω τι με περιμένει
περάσανε τα χρονιά και είναι η ώρα περασμένη (x4)
No comments yet