LYRIC
Απορροφώντας την κατακραυγή του κόσμου
Φύλακας πολιτισμού, η φλόγα αναπνέει εντός μου
Τυφλώνει το φως μου, τους κηφήνες κουράζει ο σκοπός μου
Αν τα ‘παιζα πούστη όλα ο κόσμος θα ήταν δικός μου
Ασχήμια στην καρδιά σου όταν συναντάς την ασχήμια στην φάτσα μου
Ξέρω την ασχήμια καλά γι’ αυτό και σ’ εντάσσω στην ράτσα μου
Η κάστα μου τα ανέχεται αυτά χρόνια τώρα και δεν μιλάει πολλά
Θα ήταν αστείο να σας αφήσω φορτίο για τα δικά μας κυβικά
Πάντα με λόγο βαθιά στο κόκκαλο μαχαιριά
Ευγένεια και χαμόγελο αντισταθμίζουν την ζυγαριά
Με γνώση, πνεύμα κι υπομονή η μηχανή γυρνάει σωστά
Μετατρέποντας την φλόγα του σκεπτόμενου νου σε πυρκαγιά
Παίζω κάθε ζαριά σε πρόοδο, βελτίωση, εξέλιξη
Ποντάρεις στην στασιμότητα? Να χαίρεσαι την επένδυση
Κράτα το πτώμα στο κώμα του δίνοντας ένεση στην ένεση
όσο πριονίζω τα θεμέλια του σάπιου κόσμου δομώντας την ανέγερση
Ρεφρέν
Κράτα την φλόγα αναμμένη
– Απ’ αυτό είμαστε φτιαγμένοι
Κράτα την φλόγα αναμμένη
– Κι η φωνή της επιμένει
Το πάθος μας φωτιά και το μόνο που μας μένει
– Το μόνο που μας μένει
Κράτα την φλόγα αναμμένη
– Κράτα την φλόγα αναμμένη
Νιώθω τον κόσμο να πέφτει γύρω μου με σταθερά τα βήματα
Πολιτισμός, παιδεία, οικονομία τα πρώτα χτυπήματα
Κράχτες απαισιοδοξίας χρόνια σερβίρανε μηνύματα
Τελειώσανε οι εκτροπές τους αφού τελειώσανε τα χρήματα
Πειθήνια θύματα των άκρων παρασύρονται απ’ την έκρηξη
Κερδίζεται η δημοκρατία, δεν δωρίζεται σαν έκπληξη
Νέες συνιστώσες στον τανυστή, η κοινωνία αιμορραγεί κι αυτοί,
ταλαντεύονται δεξιά κι αριστερά στο ίδιο κελί
Συμβαίνει τώρα! Εδώ και τώρα σταματάω την απομόνωση
Είχα κλειστή την βαλβίδα στο στόμα για καλύτερη εκτόνωση
Οι ρίζες θέλουν αναδόμηση και συμβαίνει από ώρα σε ώρα
Ξέχασα, διαφωτιστήκατε το 1800 – αράξτε τώρα
Η υποκουλτούρα σας καταδικασμένοι να πεθάνει
Είτε είστε οι δήθεν, είτε είστε οι άλλοι, ρουφιάνοι
Η επιστροφή είναι δεδομένη αυτό το πνεύμα δεν πεθαίνει
Φτύνω μπάρες από φωτιά και μένει η φλόγα αναμμένη
No comments yet