LYRIC
Και ήθελα τόσα να σου δώσω
που στέρησα απ’άλλους
και έχω δαίμονες αντιπάλους
και ένα μίσος για αντιλάλους
φωτιά στους άδειους εγκεφάλους
σ’ένα κόσμο Ικάρων
έγω ψάχνω για Δαιδάλους
Εθίζομαι σε ο,τι την ντοπαμίνη μου φλερτάρει
επιρρεπής στο να νιώθω τέλεια
ελάχιστα μέχρι ο διάολος να με πάρει
και ο κύκλος μου γαμιέται πως με μπλέκει σαν κουβάρι
γελώντας ειρωνικά όταν τα βράδια ψάχνω μια άκρη
Στη μολυσμένη ατμόσφαιρα
δε νοιάζεται κανείς
αν έχεις άστρο στην πόλη
βρες άλλον τρόπο να το δεις
κοίτα πάνω μόνο μαύρο
κοίτα πίσω θα χαθείς
κοίτα κάτω να απορείς
πόσο θα ποδοπατηθείς
Μια ζωή απ’το μπαλκόνι μου
έχω τα πάντα στο πιάτο
και είναι η θέα από τον τέταρτο γλυκιά
κοιτώντας κάτω
με προσβάλλεις όταν λες εσύ
κακό να μη μου κάνω
Για ποια ασθένειά σου υπάρχω;
Και όσους ευφάνταστους τρόπους να βρω για να με περιγράψω
εσύ δεν θα είσαι εσύ για ‘μένα άμα δεν θέλω να σου μοιάσω
Και όσους τρόπους να βρεις για να σε περιγράψεις
εγώ δεν θα είμαι εγώ για ‘σένα αν τρέμεις να μου μοιάσεις (x4)
No comments yet