LYRIC
Στήσε το beat και τράβα μου μια κλωτσιά
τσουλάω σα μπάλα στο χορτάρι του Μαρακανά
σκάω με πέντε στραβωμένους από τα ανατολικά
και λέω που ‘ναι τα λεφτά λες και ‘χω κάνει δουλειά
Έχω τα πλάνα μου και ελπίζω να κερδίσω απ’ αυτά
αν χρειαστεί θα βγω με δίκαννο να ψάξω δουλειά,
προς το παρόν να πεις στην έτσι δεν ζητάω πολλά
μόνο ταινίες του Σκορσέζε και γαμήσια μετά
Μετά θα βγω και θα γυρέψω το απόλυτο ειδύλλιο,
καφέ, τσιγάρα, μουσικές από βινύλιο
όμορφα μάτια και ένα εξοχικό στο Πήλιο
Τα αλάνια κυνηγάνε τη μια στο εκατομμύριο
και μ’ ακούνε
και με νιώθουνε
ΜΕΧΡΙ ΤΙΣ ΚΑΥΤΕΣ
και όταν με βλέπουνε στο δρόμο λένε “που’σαι ρε ΛΕΞ”
Είμαι εδώ γύρω όπως και συ γινόμουνα με δραχμές
και τ’ όνομα μου έχει ακουστεί σε όλες τις περιοχές
Μου είπαν να βγω και να τα πω οι παλιοί στο παγκάκι
αυτή η πόλη είναι σπίτι μου απ’ άκρη σ’ άκρη
Γαμιούνται οι μπάτσοι φωνάζω και πηδάω απ’ το φράκτη
αυτή η πόλη είναι σπίτι μου απ’ άκρη σ’ άκρη
Τέσσερις τοίχοι που ξυπνάω είναι η έδρα μου
σκουπίδια και κεραίες τηλεοράσεων είναι η θέα μου
Βγαίνω απ’ την πόρτα μου να πάρω τον αέρα μου
γουρούνια στα 24ωρα χαλάν τη μέρα μου,
Έχω στοιχεία κάπου στο κωλομέρι
σε ένα levis αγορασμένο από δεύτερο χέρι
Δεν είμαι φορτωμένος και αυτό δεν το συμφέρει
με θυμάται από το πάρκο λέει πέρσι το καλοκαίρι,
αυτή είναι η πόλη μου και γεύτηκα τη βια της
και η λάσπη στα παππούτσια μου έχει την ιστορία της
αν έφυγα για λίγο ήταν όλα για χατίρι της
μα επέστρεψα ξανά να διηγηθώ την αλητεία της,
δεν τους πιστεύω ούτε καν τους χωνεύω
θα τους έριχνα απ’ τη σκάλα τους αν με ένοιαζε να ανέβω
γράφω ραπς μέσα στο σπίτι και μετά τα χορεύω
έτσι γουστάρω, την κουζίνα μπουρδέλο όταν μαγειρεύω
Μου είπαν να βγω και να τα πω οι παλιοί στο παγκάκι
αυτή η πόλη είναι σπίτι μου απ’ άκρη σ’ άκρη
Γαμιούνται οι μπάτσοι φωνάζω και πηδάω απ’ το φράκτη
αυτή η πόλη είναι σπίτι μου απ’ άκρη σ’ άκρη
Εδώ και ‘κει με ευελιξία πρίγκιπα απ’ τη Περσία
Θεσσαλονίκη city καταδίκη όλα είναι κρύα
Όσα δε σκότωσε η βία σκοτώνει η αδιαφορία
έχω μαζί μου το θεό και στο μπρελόκ παναγία
είδα το χάρο στη γωνία και το διάολο στα θεία
γι’ αυτό κρατάω πισινές για αυτό που λεν κοινωνία
μια μπάντα απ’ την πλατεία λέει τέρμα τα αστεία
και εγώ κοιμάμαι και ονειρεύομαι την τέλεια ληστεία
ρουφιάνοι εν αποστρατεία πρέφα στα καφενεία
Δεν μπορείς να εμπιστευτείς ούτε την τρίτη ηλικία
μας κρίνουνε με ευκολία κοιτάνε με καχυποψία
λες και τα χρόνια τους τους δώσανε τη δικαιοδοσία
αι να δούμε τι η επόμενη χρονιά θα μας φέρει
ποιος ξέρει μπορεί να ‘χουμε και μεις κάπου ένα αστέρι,
θα μπω σ’ ένα πουλί να φύγω για έξω καλοκαίρι
τουρμπάνι στο κεφάλι και τσοκό από Ταγκέρη.
Μου είπαν να βγω και να τα πω οι παλιοί στο παγκάκι
αυτή η πόλη είναι σπίτι μου απ’ άκρη σ’ άκρη
Γαμιούνται οι μπάτσοι φωνάζω και πηδάω απ’ το φράκτη
αυτή η πόλη είναι σπίτι μου απ’ άκρη σ’ άκρη
No comments yet