LYRIC
Βάζω κουκούλα και ανεβαίνω στη θέα
πείτε στον φόβο πως τα λέμε μετά
Ότι κακό είχα να κάνω ευτυχώς σε μένα το ‘κανα
αγαπησε όσους δίνουν μάχη μέσα απ’ τα μικρόφωνα
είμαι από τα παιδιά που μεγάλωσανε απότομα
τα ξέρω αυτά που πίνεις πίστεψε με είναι σκότωμα
Αυτός ο κόσμος μου φωνάζει, εμείς δεν μοιάζουμε
και είναι αστείο που ακόμα εγώ το νοιάζομαι
Αυτός ο κόσμος δεν με θέλει να εκφράζομαι
γιατί ξυπνάω και ετοιμάζομαι
μιλάω σε ψυχές, δεν έπαιξα ποτέ μου με κανέναν για αυτό νιώθω και πιστεύω πως είμαι από τους νικητές
το πάω βήμα βήμα , μα δίχως διακοπές
εξαπλώνεται το logo σε μυαλά και γειτονιές
Βάζω φωτιά σε ότι με καίει
αλήθεια αν με πληγώσεις άθελά σου είμαστε ok
δεν πιστέψανε σε μενα στο σχολείο πως δεν πίστεψαν και οι μπάτσοι τον Ματέι
καλά τα λεν οι άλλοι να η καρδιά σου τι σου λέει
Δολοφόνησε ευθύνες αν σου φταίει η γκαντεμιά
τίποτα δεν τελείωσε προσπάθησε ξανά
έχω ζημιά μες το κεφάλι μου για αυτό στα λέω καλά
η έμπνευση για τέχνη θέλει πόνο στα μυαλά
Βάζω κουκούλα και ανεβαίνω στην θέα
πείτε στον φόβο πως τα λέμε μετά
δεν θέλω κόσμο έχω ανάγκη εμένα (είμαι το εφτά είμαι το δύο είμαι το εννιά)
Νιώθω έτοιμος να χαμογελάσω
δε βάζεις τέλος αν δεν κάνεις αρχή
νιώσε τον πόνο σου, πάρε τον χρόνο σου
και όταν ετοιμαστείς ο ήλιος θα είναι εκεί
Έχω φωτιά μες την ψυχή μου η θα καώ η θα φωτίσω
πατάω στο beat επάνω για να ζήσω
9 θα με πιέζει μια θα το απολαμβάνω
όταν πεθάνω, θα πάω να βρω Παπάζογλου και Μητροπάνο
και άλλους δέκα που έχω νιώσει τον λυγμό τους κάτι νύχτες
που ήταν ατελείωτες και εσύ ποτέ δεν ήρθες
όπου και αν βγεις θα δεις τυπάκους που έχουν τσίτες
που νομίζουν πως γεμίζουν τα κενά με το να πίνουν και να γεμίζουν μύτες
αηδία, δεν με αγγίζει η επιτυχία κατάρα η ευλογία
το πιο κακό ενδεχόμενο φωλιάζει στο μυαλό μου
και εγώ σαν το Μηλιώκα θα αμυνθώ για το καλό μου
με σουγιά η με στυλό, αγαπώ το σκοτεινό
όταν μου δειχνες την θάλασσα σκεφτόμουν τον βυθό
εκεί μέσα κατοικώ μάλλον να βγω για να δεθώ
προτιμώ να επιλέξει άλλος άμα θα πνιγώ
Αυτό δεν είναι μουσική
αυτό που δίνω είναι ανάσα
θα ταξιδεύει και όταν είμαι μες την κάσα
Βρίσκω το νόημα και σου το κάνω πάσα
το χτύπησες στρατού και με συγκίνησες μπαγάσα
Βάζω κουκούλα και ανεβαίνω στην θέα
πείτε στον φόβο πως τα λέμε μετά
δεν θέλω κόσμο έχω ανάγκη εμένα (είμαι το εφτά είμαι το δύο είμαι το εννιά)
Νιώθω έτοιμος να χαμογελάσω
δε βάζεις τέλος αν δεν κάνεις αρχή
νιώσε τον πόνο σου πάρε τον χρόνο σου
και όταν ετοιμαστείς ο ήλιος θα είναι εκεί
No comments yet