LYRIC
Έμεινες μόνος, φεύγει η νυχτιά
κι άλλοι βουβοί στην εσχατιά.
Γλύκανε ο πόνος, έφυγε η οργή,
ζηλεύει ο χρόνος όποιον αργεί.
Τέλος και πάλι η αυλαία κλείνει,
τα μοιραστήκαμε όπως παλιά.
Ελπίζω η γεύση γλυκιά να σου μείνει
και για λίγο καιρό να βρήκες φωλιά.
Τέλος – δίσκος φτιαγμένος
για όσους ψάχνουν καλή συντροφιά.
Θα ‘ρθει ο χειμώνας αγριεμένος,
πιάσε τον ήλιο με δυο καρφιά.
Τέλος – σαν το παλιό μας παιχνίδι
μόνο με λούπες και λόγια φωτιά,
μονάκριβο, φτηνό στολίδι
εδώ στων βουβών την εσχατιά.
Τέλος – μ’ αυτό το κομμάτι
το μέτρημα έχω χάσει, αδέρφια.
Απ’ όσα ζήσουμε, ας αφήσουμε κάτι
φτάνει να ‘μαστε γεροί, να ‘χουμε κέφια.
Έμεινες μόνος, φεύγει η νυχτιά
κι άλλοι βουβοί στην εσχατιά.
Γλύκανε ο πόνος, έφυγε η οργή,
ζηλεύει ο χρόνος όποιον αργεί
Τα ‘παμε πάλι
ωραία και απλά
μ’ άδειο κεφάλι
κι όλα καλά.
Έμεινες μόνος, φεύγει η νυχτιά
Έμεινα μόνος στην εσχατιά…
No comments yet