LYRIC
Ζούμε ακόμα από τύχη
Αποφεύγοντας ασθένειες, σκαλίζω όλες τις έννοιες κι έτσι γεννιούνται οι στίχοι
Αν όντως έχουνε αυτιά κι οι τοίχοι
Οι γείτονες μου ακούν το γείτονα τους να τους λέει πως θα πετύχει!
Νιώθεις; Πάμε να φύγουμε από δω δεν τους αντέχω άλλο
Βάλε μου το μπιτ να παίξει έχω τόσα πολλά να βγάλω
Είναι μεγάλο αυτό που νιώθω, είναι μεγάλο, ναι το ξέρω είμαι πιωμένος μ’ αδερφέ δεν υπερβάλλω
Ανεβάζω τις εντάσεις για να βγει όλη μου η ένταση
Κάτι πάει τόσο λάθος δεν το βλέπεις;
Έλα μαλάκα να μου πεις πως θες απέλαση ψυχών που πέσαν θύματα μιας γαμημένης…
Θα ‘μαι ψεύτης ,αν σου πω πως δε μισώ,
θα ‘μαι ψεύτης ,αν σου πω πως το παλεύω όσο μπορώ, θα ‘μαι ψεύτης
θα’μαι ψεύτης, αν σου πω πως δεν έχω πει ποτέ ψέματα
και θα’μαι βλάκας αν απ’ όλα αυτά δεν έμαθα
Δίνω τα πάντα στα κουπλέ μου δώσε βάση!
Είμαι ένα παιδί που ψάχνει ν’ αποδράσει!
Αυτό απάντησα όταν ρώτησαν ”ποιος είναι?”
Την πόρτα αν μου ανοιγάνε τώρα δε θα χε σπάσει!
Φωνές μεσ’ το κεφάλι που μιλάν δυνατά
Έχω φωνές μεσ’ το κεφάλι που μου κάνουν ζημία
Έχω φωνές, φωνές μεσ’ το κεφάλι πολλές
Επιβίωσης παιχνίδι, ή εγώ ή αυτές! (x2)
Η μουσική μας ένωσε Sativa άιντε πες τους
Αν θέλουνε συζήτηση να βγάλουν τις στολές τους
Περαστικοί κοιτάνε με φοβία τα tattoo μας
Που να ξέραν πως παλεύουμε και για τους διπλανούς μας
Ο νους μας στο κακό, αυτή είναι η κατάντια μας
Έτσι μας κάνανε, δε γίναμε μοναχοί μας
Όσο η Αθήνα θα φιλοξενεί τα βράδια μας
Θα συναντάει το πόνο της μέσα από τα κομμάτια μας
Ψάχνω έναν άνθρωπο να κάτσω να μιλήσω, να εξηγήσω,
τι συμβαίνει στη ζωή και στο μυαλό μου
Πες μου ,ποιος νιώθει; Δειξ’ τον με το δάκτυλο!
Να πάω έχω ανάγκη να του πω πες το εγώ μου
Κλειδί μου θαμμένο, θα μένω στο χώμα, για πόσο ακόμα θα δίνω αγώνα!
Δεν έχω δυνάμεις πονάει το μυαλό μου, πονάει και το σώμα
Πάλι καλά που ‘μαι λιώμα
Κι ανοίγει το στόμα να βγάλει φωτιά και σκοτάδι
Ο,τι με σκότωσε μου άφησε σημάδι
Φωνές μεσ’ το κεφάλι που μιλάν δυνατά
Έχω φωνές μεσ’ το κεφάλι που μου κάνουν ζημιά
Έχω φωνές, φωνές μεσ’ το κεφάλι πολλές
Επιβίωσης παιχνίδι, ή εγώ ή αυτές! (x2)
Αγαπάω και επιμένω να χαμογελάω στον ξένο
Συγχώρεση στο λάθος αν δεν ήταν εσκεμμένο
Ανασαίνω καθισμένος, κλειδωμένος μεσ’ το σπίτι
Βγάζω σκότος απ’ τη μύτη
Αν είμαι εδώ κανείς δε λείπει
Τόσα προβλήματα στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
Πόσα απ’ αυτά αντέχει να σηκώσει η πλάτη μου,δεν ξέρω
Το μόνο που γνωρίζω να σου πω,
αν δεν υπήρχε η Μουσική εγώ δε θα ήμουνα εδώ!(Μπέσα)
Θα ‘μουν αλλού, πουθενά και παντού
Στις αναμνήσεις κολλητού
Στης οικογένειας το χάδι
Στο μετάνιωμα της τύπισσας που ζήταγα να βγούμε κι η βλαμμένη ενώ δεν έψηνε μου έλεγε θα δούμε
Θα ‘μουν στα μάτια του μεγάλου μου αδερφού,
όταν πηγαίνει στο βουνό για ν’ ανταμώσει με τη φύση
Να κοιτάω και εγώ τη δύση
Να θυμόμαστε μαζί όλες τις όμορφες στιγμές που χουμε ζήσει!
Αγάπη!
No comments yet