LYRIC
Μες στο σκοτάδι ακούω τη φωνή σου
το σώμα έχει φύγει μα εσύ είσαι εδώ
μέρες περνάνε απ’την πόρτα
μα σβήνω τα φώτα
το χρόνο σταμάτησα εδώ(x2)
Χιλιάδες στιγμές μετά
ο χρόνος είναι ο μόνος που περνά
περνά κι αφήνει κενά
έχω γαμήσει το μυαλό μου κι όλο μίσος γεννά
κουρέλι περπατάω στο πλακόστρωτο
είμαι παιδί του πόνου το πρωτότοκο
…..δεν χωράει
αφήνομαι στο χάος κι ο φόβος δεν μ’ακουμπάει
γυρνάω στις μέρες που ήσουνα εκεί
πως να χαλάσεις χατίρι σ’ένα παιδί
παράλογο μοιάζει το αυτονόητο
να προσποιούμαι τον ευτυχισμένο
βρίσκω ανόητο
αρνούμαι τον έμπειρο
θέλω να μείνω πρωτάρης
μια νύχτα σαν αυτή έλα από δω να με πάρεις
αυτό περιμένω και ας με λένε τρελό
δεν θυμάμαι αν πρόλαβα να στο πω
σ’αγα…
Μες στο σκοτάδι ακούω τη φωνή σου
το σώμα έχει φύγει μα εσύ είσαι εδώ
μέρες περνάνε απ’την πόρτα
μα σβήνω τα φώτα
το χρόνο σταμάτησα εδώ(x2)
Κι αν μείνεις πίσω σαν γλυκιά ανάμνηση
μόνο αυτό θα κρατήσω
δώσ’μου δύναμη να ζήσω
προς το παρόν ακόμα είμαι στην άρνηση
στην σκέψη και μόνο πως δεν θα σε ξανά αντικρίσω!!!
No comments yet