LYRIC

Βαδίζω δρόμους στην Αθήνα,
ζω μέσα στον πυρήνα και δεν γεννήθηκα θύμα
Σπάω με μολότοφ την βιτρίνα
και κατευθύνομαι για να κάψω το τμήμα
Πολλοί από σας θέλουν γιουχάρισμα
τουλάχιστον θα έχετε και κάπου ένα χάρισμα
και όταν τα δόντια θα σας πέσουν
τότε γράφτε ραπ, τότε θα πονέσω
Κοιμούνται μόνοι τους τα βράδια,
κοιμάμαι με δαίμονες και μου δίνουνε χάδια
και δεν με εκφράζει καν το ραπ τους
δεν υπάρχουν καν κρύβονται πίσω από το φόρεμα τους
Παριστάνω την σωσία μου και δεν τους κάνω εντύπωση
μάλλον θα πρόκειται για διαπίστωση
Και τι να μου κλάσουν τα ραπ τους,
καλύτερα από αυτούς να τα ‘χωνε η γκόμενα τουςΠως να μιλήσεις με τα δόντια σου βγαλμένα
θα ‘ταν μάταιο μην γυρίσεις σε μένα
και όσο το αργείς να πιάσεις θέμα
τόσο κοινό σου θα κλέβω ένα προς ένα (x2)

Tι να εξηγήσω, γι’ αυτά που άφησα πίσω;
προσπάθησα πολύ μα δε μπορώ πια να μιλήσω
Tι να χαρίσω στον κόσμο που μ’ άφησε να αγαπήσω;
ούτε τον άνθρωπό μου δεν αναγνωρίζω
Και στον καθρέφτη δεν ξέρω τι αντικρίζω
υπάρχω μα δεν ελπίζω, λυγίζω μα συνεχίζω
Ποιος είπε πως το να πατάς στη γη θα ‘ναι εύκολο
μετρώ τα βήματα μου για να μη χάνω τον έλεγχο
Και όσα μας έρθουν καλά θα ‘ναι
Μονάχα να γελάμε, φυσίγγια να πετάμε
Και όταν, στο πάτο θα ‘μαι
Έλα να με γυρέψεις
Φωτιά το χάδι του αδερφού σου όταν πας να μπλέξεις
Τι να σου πω για αυτά που πέρασα
μετά δεν θα ‘χεις βλέψεις
Μιλάς μπροστά από κάμερες,
μιλάω μπροστά σου, βλέπεις
Ζούμε στην κόλαση Αθήνα, ποιος ξέρει για αύριο
λυπάμαι μα δεν υπάρχει σενάριο
 Πως να μιλήσεις με τα δόντια σου βγαλμένα
θα ‘ταν μάταιο μην γυρίσεις σε μένα
και όσο το αργείς να πιάσεις θέμα
τόσο κοινό σου θα κλέβω ένα προς ένα (x2)

Added by

John Alles

SHARE

ADVERTISEMENT

VIDEO