LYRIC
Tι να εξηγήσω, γι’ αυτά που άφησα πίσω;
προσπάθησα πολύ μα δε μπορώ πια να μιλήσω
Tι να χαρίσω στον κόσμο που μ’ άφησε να αγαπήσω;
ούτε τον άνθρωπό μου δεν αναγνωρίζω
Και στον καθρέφτη δεν ξέρω τι αντικρίζω
υπάρχω μα δεν ελπίζω, λυγίζω μα συνεχίζω
Ποιος είπε πως το να πατάς στη γη θα ‘ναι εύκολο
μετρώ τα βήματα μου για να μη χάνω τον έλεγχο
προσπάθησα πολύ μα δε μπορώ πια να μιλήσω
Tι να χαρίσω στον κόσμο που μ’ άφησε να αγαπήσω;
ούτε τον άνθρωπό μου δεν αναγνωρίζω
Και στον καθρέφτη δεν ξέρω τι αντικρίζω
υπάρχω μα δεν ελπίζω, λυγίζω μα συνεχίζω
Ποιος είπε πως το να πατάς στη γη θα ‘ναι εύκολο
μετρώ τα βήματα μου για να μη χάνω τον έλεγχο
Και όσα μας έρθουν καλά θα ‘ναι
Μονάχα να γελάμε, φυσίγγια να πετάμε
Μονάχα να γελάμε, φυσίγγια να πετάμε
Και όταν, στο πάτο θα ‘μαι
Έλα να με γυρέψεις
Φωτιά το χάδι του αδερφού σου όταν πας να μπλέξεις
Τι να σου πω για αυτά που πέρασα
Έλα να με γυρέψεις
Φωτιά το χάδι του αδερφού σου όταν πας να μπλέξεις
Τι να σου πω για αυτά που πέρασα
μετά δεν θα ‘χεις βλέψεις
Μιλάς μπροστά από κάμερες,
Μιλάς μπροστά από κάμερες,
μιλάω μπροστά σου, βλέπεις
Ζούμε στην κόλαση Αθήνα, ποιος ξέρει για αύριο
λυπάμαι μα δεν υπάρχει σενάριο
Ζούμε στην κόλαση Αθήνα, ποιος ξέρει για αύριο
λυπάμαι μα δεν υπάρχει σενάριο
Πως να μιλήσεις με τα δόντια σου βγαλμένα
θα ‘ταν μάταιο μην γυρίσεις σε μένα
και όσο το αργείς να πιάσεις θέμα
τόσο κοινό σου θα κλέβω ένα προς ένα (x2)
θα ‘ταν μάταιο μην γυρίσεις σε μένα
και όσο το αργείς να πιάσεις θέμα
τόσο κοινό σου θα κλέβω ένα προς ένα (x2)
No comments yet