LYRIC
Κομμένα τα πολλά πολλά, δεν τους γουστάρω μια
λένε πολλά για ‘μας γιατί, δεν τους γουστάρω μια
πες τους να παν’ να γαμηθούν, δεν τους γουστάρω μια
το μπούλο, δεν τους έχω ανάγκη καμιά
Κομμένα τα πολλά πολλά, δεν τους γουστάρω μια
λένε πολλά για ‘μας γιατί, δεν τους γουστάρω μια
πες τους να παν’ να γαμηθούν, δεν τους γουστάρω μια
τι σκατά είναι φάνηκε απ’ την πρώτη γνωριμία
Δεν παίζει πρώτη, ούτε δεύτερη ευκαιρία
και το τι σκατά είσαι φάνηκε απ’ την πρώτη γνωριμία
Πολλά πολλά δεν παίζουνε, χέρι με την καμιά
αν είσαι παιδί της φάπας που μπήκες αστυνομία
Τότε μόνο βια γιατί εδώ δεν παίζει μια
παίζουν νοίκια χρωστούμενα και μόνο άδεια ταμεία
Στόχος παρανομία τα παιδιά σου απ’ την πλατεία
καταλήξανε σε φυλακές και τρελοκομεία
Ρε πουτάνα κοινωνία, γιατί σκοτώνεις με μανία
αυτούς που δεν πουλήθηκαν για να κρατάν τα ηνία
Τράβα πες τους απλά, εγώ δεν τους γουστάρω μια
έχω τόσα στο μυαλό που σκαν με κυκλοθυμία
Πια ηρεμία; όταν ρωτάν όλοι που χάθηκα
δεν σηκώνω κινητά, σε μαγαζιά δεν φάνηκα
Σκέψου το μαλάκα, πρωτού να μου πεις τρελάθηκα
και να σου πω καλά είμαι, απλώς σας σιχάθηκα
Τόσο αντικοινωνικός που δεν έχω προμότερς
πίνω τα διπλά απ’ όσους το παίζουν πότες
Τόσο φλώροι που, στην μανούρα φύγαν πρώτες
δεν έγλειψα κανέναν, και ας κλείνω 10 πόρτες
Κομμένα τα πολλά πολλά, δεν τους γουστάρω μια
λένε πολλά για ‘μας γιατί, δεν τους γουστάρω μια
πες τους να παν’ να γαμηθούν, δεν τους γουστάρω μια
το μπούλο, δεν τους έχω ανάγκη καμιά
Κομμένα τα πολλά πολλά, δεν τους γουστάρω μια
λένε πολλά για ‘μας γιατί, δεν τους γουστάρω μια
πες τους να παν’ να γαμηθούν, δεν τους γουστάρω μια
τι σκατά είναι φάνηκε απ’ την πρώτη γνωριμία
Είμαι απ’ αυτούς, που αν δες σε ξέρουν, δεν ανοίγονται
όταν παίζει στραβή, πίσω απ’ τα δάχτυλα δεν κρύβονται
Άμα κάνεις την στραβή, ξέρουνε πως να αμύνονται
γάμα το ραπ, έλα εδώ να δεις πως λύνονται
Εύοσμος, εδώ οι δρόμοι γίναν σπίτι μου
περήφανος γι’ αυτό, ποτέ δεν σήκωσα την μύτη μου
Λίγοι στο πλάι μου, όλοι απέναντι μου
γι’ αυτούς τους λίγους όμως, θα ‘δινα και την ζωή μου
Έφαγα καιρό, γι’ αληθινούς να ‘μαι στο ψάξιμο
γύρναγα την πλάτη, και από πίσω έπεφτε θάψιμο
Στα καλά όλοι μαζί, στα δύσκολα όλοι γράψιμο
τον μαλάκα έκανα, από ‘δω και πέρα κράξιμο
Όλα είναι ιδανικά, μπροστά τους θα με βρούνε
κακία δεν κρατώ, πες τους να παν’ να γαμηθούνε
Η μόστρα και το δήθεν, πλέον δεν με συγκηνούνε
γράφω από ανάγκη, στον πούτσο μου αν με ακούνε
No comments yet