LYRIC
Ανοίγω το μυαλό μου και ανοίγουν πληγές
δαίμονες με εντολές και φωνές
μην μιλάς σ’ ακούνε
Μες στο μαντείο σαν προσευχές
είναι αυτές οι φωνές που τους λες
μην μιλάς σ’ ακούνε
δεν ξέρω αν θα τ’ ακούσεις αύριο
από τα ραπς μου διαλέγω το πιο μακάβριο
κάποιες φορές νιώθω με πνίγει το δωμάτιο
και σπάω τοίχους για το θησαυροφυλάκιο
άσε όλη τη μαυρίλα πάνω μου
είναι το χρώμα που μου πάει κ ας μη μ’ αρέσει
θα σηκώσω όλα τα βάρη σου στην πλάτη μου
κοιμήσου ήσυχος και δε θα βγάλω λέξη
έχουμε μάθει τα μπερδέματα
δεν ξέρω αν λες αλήθεια η αλήθεια δε σ’ έμαθα
κάτι θα μου έκανες δεν το έπαθα
η έχω θέματα και λέω ψέματα
εδώ πέρα ανήκεις αλήτη μου
τι με κοιτάς στραβά δεν σήκωσα τη μύτη μου
θέλω να κόψω απ’ τα μπλεξίματα κοπρίτη μου
γι αυτό χάθηκαν και κλείνομαι μες στο σπίτι μου
αν τύχει και αμολήσω κανένα κουτσούβελο
δεν ξέρω αν θα είμαι ικανός να τ’ αναθρέψω
όμως ξέρω πως δεν θα ντραπώ για τίποτα
και πως θα του προσφέρω δυο ρίμες να χει εκεί έξω
Ανοίγω το μυαλό μου και ανοίγουν πληγές
δαίμονες με εντολές και φωνές
μην μιλάς σ’ ακούνε
Μες στο μαντείο σαν προσευχές
είναι αυτές οι φωνές που τους λες
μην μιλάς σ’ ακούνε
ειπα τελος
πλεον οτι με χαλαει απομακρυνεται
γιατι εγκυμονει εμμονες οτι υπεραναλυεται
απο σημερα εαυτε μ σαγαπω
για να μπορουν οι ανθρωποι σου να σε αποκαλουνε στηριγμα
οπου γραφει αδιεξοδο τωρα παμε απ την αλλη
παλευα καιρο να σπασω τον τοιχο με το κεφαλι
κ μου μεινανε κουσουρια που να σε καλα που τα νιωσες
η καλυτερα καπου καποτε τα ζησες
μου λεγες τα ζορια σου και κει δα ποσο μοιαζουμε
ετρεμε το σαγονι σου αδερφε κ ανατριχιαζαμε
τωρα αρχιζουν ολα μπρο μου τιποτα δεν χασαμε
τωρα ναι, τωρα που ξαναρθαμε
ματια π ευκολα ξεχνανε μην θες να ξαναντικρισεις
θα σε κανουν να μην κοιμασαι η να πας να μεθυσεις
ξερεις τι θελω να ακουσω, τα κενα μ να γεμισεις
γινε το χαμογελο μου, ποτισε με να με ανθισεις
λαμπρο, παμε να εκτεθουμε πες τους να μην μας θαυμαζουνε
θαναση, μην το γραψεις αυτο παιζει να σε κραξουνε
αι γαμησου
εγω παιρνω την ευθυνη για οσα γραφω, ναι
τα εχω για καμαρι μου μεχρι να μπω στον ταφο, αδερφια
Ανοίγω το μυαλό μου και ανοίγουν πληγές
δαίμονες με εντολές και φωνές
μην μιλάς σ’ ακούνε
Μες στο μαντείο σαν προσευχές
είναι αυτές οι φωνές που τους λες
μην μιλάς σ’ ακούνε
No comments yet