LYRIC
Πάλι απόψε ξαγρυπνώ και στη σκιά μου μένω μήπως μπορέσω να σε δω μοναχός να επιμένω εικόνες μέσα στο μυαλό οι όμορφες στιγμές μας τα φιλιά οι αγκαλιές οι πονηρές ματιές μας πάλι απόψε ξάγρυπνο μοναχός στο σκοτάδι τι δεν θα ‘δινα τρελός για να γλυκό σου χάδι μου όταν το σκεφτώ τρελαίνομαι σου λέω τα πάντα όλα τα ξεχνώ απόψε καταρρέω.
Κουπλέ
Ήταν μάρτιος θυμάμαι στο φανάρι που σε είδα έμοιαζες σαν άγγελος λαμπερή σαν ηλιαχτίδα αισθάνθηκα να με κοιτάς με βλέμμα που σκοτώνει με εκείνο το χαμόγελο που σε καθηλώνει άρχισα να αγωνιώ για το πού μένεις και τι κάνεις αν είσαι μόνη στη ζωή αν το παιχνίδι σου το κάνεις ρώτησα δύο φίλους αν γνώριζαν εσένα την μελαχρινή γυναίκα που σε πάει στα χαμένα.
Ρεφρέν
Πάλι απόψε ξάγρυπνο και στη σκιά μου μένω μήπως μπορέσω να σε δω μοναχός να επιμένω εικόνες μέσα στο μυαλό οι όμορφες στιγμές μας τα φιλιά οι αγκαλιές οι πονηρές ματιές μας.
Πάλι απόψε ξαγρυπνώ μοναχός στο σκοτάδι τι δεν θα ‘δινα τρελός για να γλυκό σου χάδι μου όταν το σκεφτώ τρελαίνομαι σου λέω τα πάντα όλα τα ξεχνώ απόψε καταρρέω.
Κουπλέ
Κανείς δεν ήξερε για ποίαν εγώ μιλάω για εκείνη που με έκανε τις νύχτες να παραμιλάω μα όλα άλλαξαν σάββατο ήταν βραδάκι με προσπέρασες φορώντας μαύρο καπελάκι έμαθα που έβγαινες τα βράδυα που συχνάζεις αν υπάρχει κάποιος στη ζωή που αγκαλιάζεις αυτό με έκανε σκληρό για να πεισμώσω να πάρω την απόφαση λουλούδια να σου δώσω με ευχαρίστησες γλυκά για αυτή την κίνηση μου ίσως να ήτανε και η πιο όμορφη αυτή ανάμνηση μου κάπως έτσι ξεκινά τούτη εδώ η ιστορία για έναν τύπο που αγάπησε μία όμορφη κυρία οι μέρες που περνούσαμε οι δυο μας σαν ζευγάρι νομίζω πως ο θεός μου ‘κανε αυτή τη χάρη τις νύχτες που μεθάγαμε οι δυο μας σε μπαράκια τα παιχνίδια που κάναμε λες και ήμασταν παιδάκια.
Ρεφρέν
Πάλι απόψε ξάγρυπνο και στη σκιά μου μένω μήπως μπορέσω να σε δω μοναχός να επιμένω εικόνες μέσα στο μυαλό οι όμορφες στιγμές μας τα φιλιά οι αγκαλιές οι πονηρές ματιές μας.
Πάλι απόψε ξάγρυπνο μοναχός στο σκοτάδι τι δεν θα ‘δινα τρελός για να γλυκό σου χάδι μου όταν το σκεφτώ τρελαίνομαι σου λέω τα πάντα όλα τα ξεχνώ απόψε καταρρέω.
Κουπλέ
Όλα άλλαξαν στο πρώτο άγγιγμα σου έγινε η ελπίδα μόνιμο στήριγμα σου αισθάνθηκα με μιας το τι σημαίνει αγάπη τι σημαίνει η αγκαλιά χωρίς να είναι απάτη μέσα από τη σιωπή σου είπες κάποιες ιστορίες πώς ήσουνα μπλεγμένη με ανόητες ουσίες πάλεψε αρκετά από αυτά να σε ξεμπλέξω και πριν το καταλάβω έπρεπε να επιλέξω να ‘μένα κοντά σου με το ψέμα στα όνειρά σου η να έφευγα δειλά από την αρρώστια σου έτσι λοιπόν τα μάζεψα και φρένο στην καρδιά μου σε άφησα μοναχή σου να πίνεις στην υγεία μου μάθαινα κατά καιρούς πως είσαι τι προσμένεις μα μέσα μου δεν πέθαινε η ελπίδα πως με περιμένεις πέντε τα χρόνια που περάσανε νέα σου δεν έχω έμαθα να ζω χωρίς να σε προσέχω το πρωινό εκείνο κάτι φάνηκε να αλλάζει ήσουνα πανέμορφη σαν ήλιο που χαράζει περπάταγες ανέμελη με ύφος στην πλατεία ίχνος σου δεν έβλεπα από την παλιά σου αλητεία έμαθα πως γέννησες να σου ζήσει το παιδάκι και εσύ μου χαμογέλασες λες πώς είναι κοριτσάκι σαν χθές όλα μου φαίνονται μα πέρασαν τα χρόνια να θυμάσαι πως διαρκεί η δικιά μας η κολωνία ήθελα με αυτόν εδώ τον τρόπο να σου γράψω προς όλα τα μετάνιωσα μπροστά σου δεν θα κλάψω ένα συγνώμη σου ζητώ και μία αγκαλιά σε κάνω την υπόσχεση που παίρνω πώς δεν σε ξαναχάνω.
No comments yet