LYRIC
Ήμουνα μικρός θυμάμαι
τόσο μικρός που δεν θυμάμαι
σε λάθος τόπο και χρόνο και λάθος δρόμο
σε λάθος κόσμο μπορεί με πόνο μόνο
δηλώνω
ήμουνα μάρτυρας επίθεσης αυτοκτονίας
η όραση μου θύμα της τρομοκρατίας
από τότε περίμενα το πότε θα ξαναδώ
το πότε θα ζω ξανά χωρίς να φοβηθώ
Ήμουν ετών 8 ένα παιδί μικρο
κι από τότε σκοτάδι σαν βουτιά στο κενό
το κάθε μου βήμα σε μονοπάτι σκοτεινό
δεν μπορούσα να δω μα μπορούσα να φανταστώ
και τη μορφή σου δεν γνωρίζω
αναγνωρίζω την φωνή σου και το άγγιγμα σου
νομίζω πως νιώθω ασφάλεια κοντά σου
τα μάτια σου εικόνα που δεν είδα ποτέ
γεμάτα φως
και περιγράφω 10 χρόνια στο σκότος
έργο μακάβριο και σκοτεινό δωμάτιο όλος ο κόσμος
και μαραζώνω στη γωνία σου κατάθλιψη
με θλίψη περιμένω στα γιατί μου την απάντηση
και λύση για να βρω
ψάχνω για να βγω από την άβυσσο και το καταραμένο το μαύρο τοπίο
να πω αντίο στο βαρύ φορτίο
το οποίο κουβαλώ και σιγά σιγά παραλύω
και πάνε χρόνια δίχως χρώμα
γη χωρίς χώμα νιώθω να πατώ
παγωμένο βλέμμα κρύα λόγια κι είμαι εδώ στον παγετώνα στον αγώνα
με τα χιόνια μεσ’ στον εσωτερικό μου τον χειμώνα
και πάνε χρόνια δίχως χρώμα
γη χωρίς χώμα νιώθω να πατώ
παγωμένο βλέμμα κρύα όλα κι είμαι εδώ στον παγετώνα στον αγώνα
με τα χιόνια μεσ’ στον εσωτερικό μου τον χειμώνα
μα τώρα νιώθω τη φλόγα κοντά μου τώρα
με συγκίνηση 10 λεπτά μετά την εγχείρηση
10 τις εκατό το ποσοστό του να δω
εκτίμηση γιατρού κι ήμουν 8 τώρα 18
και τώρα νιώθω μέσα μου την φλόγα τώρα
με συγκίνηση 1 μήνα μετά την εγχείρηση
90 τις εκατό το ποσοστό να μην δω
και βγάζω γάζες και ανοίγω τα μάτια να δω
είδα λευκό πρώτα εκτυφλωτικό φως κι από τα
δάκρυα μου ο κόσμος θολός μα χρωματιστός
μακριά μου ο θάλαμος ο σκοτεινός
είδα πράσινο κόκκινο μπλε και μαύρο και γκρίζο και ροζ
κίτρινο καφέ και μοβ πορτοκαλί και σομόν χακί γαλάζιο παρών
ο καθαρός ουρανός
εκεί θέλω να ’μαι μαζί να πετάμε πάμε ζωή
μεσ’ στο ταξίδι σου δεν αξίζει να πολεμάμε
απολαμβάνω τις εικόνες
γυρίζω το κεφάλι στις οθόνες
ζωγραφίζω με τις ώρες
αντιστοιχώ τα πρόσωπα με φωνές
κι οι μορφές είναι όμορφες όλες είναι μοναδικές
ήτανε δίπλα μου σαν να ‘ταν εχθές
φωτογραφίες βλέπω μίλα μου και πες ότι θες
όταν στα μάτια σε κοιτώ οι λέξεις παύουν να φαντάζουν απλές
κι είναι φωτεινό το μέλλον τόσο που θα ξεχάσω το χθες
αγάπα δυνατά και πάτα γερά
γιατί είναι φωτεινό το μέλλον τόσο που θα ξεχάσω το χθες
κάθε φορά που θα πέφτεις να σηκώνεσαι ξανά
γιατί είναι φωτεινό το μέλλον τόσο που θα ξεχάσω το χθες
από τον πιο βαθύ βυθό μέχρι το πιο ψηλό βουνό
γιατί είναι φωτεινό το μέλλον τόσο που θα ξεχάσω το χθες
κι από το πιο ψηλό βουνό μέχρι ψηλά στον ουρανό
γιατί είναι φωτεινό το μέλλον τόσο που θα ξεχάσω το χθες
No comments yet