LYRIC
Ψήστες που συζητάνε για ανώτερα μαθηματικά
εκεί η κατέληξε η γενιά μου μαμά
το μέλλον ένας μέρος πιο αφιλόξενο
και απ’ τη γειτονιά μου παλιά
μα ήμουνα εδώ από πάντα αυτή είναι διαφορά
Κάποτε τους έβριζα είχαν ότι δεν είχα
τώρα έχω ότι χάσαν, χάσαν ότι από τη γέννηση μου είχα
πίστη γαμώ την ελπίδα και τη τύχη
δεν είχα τίποτα ποτέ να το χάσω απ’ την κρίση
το άσχημο μαραμένο παραμελημένο λουλούδι
ήμουν και όλοι τους πρώτη μούρη
τώρα με ψάχνουν στα κοινωνικά παρτέρια
Όντας αντιδραστικός εγώ ανθίζω στη μιζέρια
Τους γύρισα το δάχτυλο που με δείξανε πίσω
τώρα ξερνάνε την αλήθεια χωρίς καν να προσπαθήσω
Και εγώ για πάντα την αλήθεια θα ψάχνω να βρω
θα ‘μαι άνοιξη όσο ο χειμώνας θα μοιάζει εύκολη λύση
την άνοιξη σημαίνω
και φέρνω
στο φθινόπωρο σας ένα λουλούδι ανθισμένο
Στο δρόμο για την άνοιξη 3 κτίρια συνάντησα
το παρελθόν το μέλλον το παρόν και εκεί κατάλαβα
το παρελθόν για πώληση το μέλλον για αντιπαροχή
και το παρο(ω)ν ενοικιάζεται το ‘χεις δει
Μα υπενοικίασα το παρελθόν και έδωσα για αντιπαροχή
το μέλλον για να μπορέσω το παρο(ω)ν να πάρω
και το πήρα ο χρόνος αντίπαλος αν δεν πιστεύεις στη μοίρα
κάπως έτσι το είδα κοίτα
Έφτασα στον ήλιο να ρωτήσω αν θέση υπάρχει
μου ‘παν η αναμονή ξεκινάει όπου οι ψεύτες αρχίζουν
σούπα ρουφιάνων μπάτσων δασκάλων και τσάτσων
φάτε να χορτάσω εγώ έφτιαξα δικό μου ήλιο να υπάρχω
Νέοι και γέροι τρομοκράτες εκπαιδευμένοι
με εκρηκτικά μιζέριας ζωσμένοι
γαμημένοι η άνοιξη δε φεύγει
και τίποτα δεν πεθαίνει
Όσο υπάρχουνε παιδιά και ερωτευμένοι
No comments yet