LYRIC
Στο παραθύρι της σιωπής
στέκομαι ανάσκελα και ψιθυρίζω λέξεις
επιλογή σου να χαθείς, επιλογή μου να χτίζω ότι καταστρέφεις.
Στο παραθύρι της σιωπής
στέκομαι ανάσκελα και ψιθυρίζω λέξεις
επιλογή σου να χαθείς, επιλογή μου να επιλέγω ότι επιλέγεις.
Ναι, γυρίζω πίσω μου το μέλλον
δεν είναι αυτός ο κόσμος τον αγγέλων που μου τάξανε
τα όνειρα και τα μυαλά μου αλλάξανε,
ξεχάσαμε φάτσες που μας ξεχάσαν δεν φταίω,
ανώμαλα δεν θυμάμαι πρόσωπα και ονόματα
θυμάμαι την υφή που είχε το αστέρι μου όταν τό έπιανα,
η καταιγίδα δεν με αγάπησε με κοπάνα με στόχο να,
δω τον πλανήτη μου λίγο πιο όμορφα,
ίσως έχω μια τάση υπερβολικού εγωκεντρισμού,
γιατί πιστεύω πως διαφέρω από το πλήθος,
ίσως διαβάζοντας τα παραμύθια που άκουγα μικρός
νομίζω πως αναπαράγεται ο μύθος,
και είμαι ο ήρωας μα είμαι και ο δράκος,
είμαι ο αυλικός,ο βασιλιάς,ο πρίγκιπας,το ξωτικό στον βράχο
και δεν είμαι ένα από αυτά είμαι όλα αυτά μαζί
και έχω στόχο να τα σώσω όλα μαζί, μα πάντα τίποτα
ναι, ότι κακό περνάει γρήγορα
να μένει στον ματιών σου την ανηφόρα αποτύπωμα
τα σύμφωνα είναι λίγα
αλλά μου φτάνουν σίγουρα για να σου αποτυπώσω
τη πήρα και τη περίμενα,
ένα εφτά τέσσερις και 27
και είμαστε 2 χρόνια μετά
και είμαστε σε φτηνά γραπτά που λιποθύμησαν,
είναι η μούσα μου πουτάνα και την φίμωσα
τώρα γράφω εγώ και είναι καλύτερα,
σε 2 χρόνια καταφέραμε πολλά
ξεκινήσαμε από το 0 και φτάσαμε στο 1
κανένας από αυτούς δεν το περίμενε ποτέ
και γιαυτό οφείλω να το πάω στο 10 και τ’ορκίζομαι,
άλλο τη είμαστε και άλλο τη νομίζουν
εμείς φωνάζουμε εκείνη ψιθυρίζουν,
η ευθύνη μας είναι κληρονομιά
δεν ξέρουμε από ραπ αλλά δεν ξέρουνε από φθείρομαι.
Στο παραθύρι της σιωπής
στέκομαι ανάσκελα και ψιθυρίζω λέξεις
επιλογή σου να χαθείς, επιλογή μου να χτίζω ότι καταστρέφεις.
Στο παραθύρι της σιωπής
στέκομαι ανάσκελα και ψιθυρίζω λέξεις
επιλογή σου να χαθείς, επιλογή μου να επιλέγω ότι επιλέγεις
No comments yet