LYRIC
Σήμερα ξύπνησα νωρίς, με όρεξη σπίτι καθάρισα
τα μάτια μου να ανοίγω, πως αγάπησα να ξες
Αλλά θυμάμαι ότι δεν έχω αφού τα χάρισα
Αυτό τουλάχιστον λεν σύνθετες γραμμές που είδα στον ύπνο μου
Γράφω πιο πολύ απ’ ότι σκέφτομαι
Γράφω ότι θέλω και ότι εύχομαι
ότι με καίει και ότι καίω, ότι είπα και ότι λέω όταν καίγομαι
ότι μετά βίου ανέχομαι
Το όνομα μου φώναζε πιο δυνατά
επώδυνα τα, βράζει το αυτί μου μ’ άτσαλα βήματα
Αλήθεια έχω να γράψω για μέδουσες καιρό
αντάλλαξα της πέτρας παραμύθια με φωτιά
και σαν πρόγονος σου έφυγα,
αφήνοντας σου όσα έχεις έμφυτα
όσο ζωγραφίζω τη σπηλιά μου, με μία πέτρα για πινέλο
που τη φωνάζω αγάπη, γιατί αν μπει στο κεφάλι πονάς χαρά μου
Ανακαλύψεις,
κάθε μέρα πολεμάς να περπατήσεις
Μικρός για πεποιθήσεις, μεγάλος για ψευδαισθήσεις
δεν έχω ύλη, τι να ακουμπήσεις (x2)
Δεν είμαι οι λέξεις στο εγκέφαλο σου ώστε να μιλάς
είμαι η λογική που τις συνδέει και παραπέρα πας
Δεν είμαι τίποτα σπουδαίο, μα έχω λόγο όταν λέω
πως λυπάμαι για όσους δεν ήτανε τίποτα στο βαλς
πίνω τα χαράματα για χαράματά μου
δεν πίνω στην υγειά μου, πίνω στα παράπονά μου
δεν φτύνω κάτω, φτύνω ολόκληρη τη γενιά μου
που μ’ αυτά και ‘κείνα πάντα ερωτεύεται το μηδέν.
Ότι είναι πιο εύκολο, αγγίζουμε πιο εύκολα,
ότι είναι δύσκολο, δεν μοιάζει με αυτούς.
Ανέχεσαι μέχρι και στη μουσική που ακούς,
πιθήκους, λαϊκιστές που ‘χεις κάνει θεούς
Και έχουν τα διπλά μου χρόνια
κάτι ραπάδες στη χώρα
και χωρίς να έχω ανάγκη να κράξω ή να βγάλω hate,
τα λόγια του μου φαίνονται κενά από νόημα
Σα να κάνανε μετάφραση στο google translate, κρίμα
τις θεωρίες μου στη πλάτη κουβαλάς, θύμα
κάνεις τα πάντα μήπως και βγάλεις χυδαίο, χρήμα
Η λαιμαργία είναι χειρότερη από την πείνα
της μουσικής σου έρμαιο, της μουσικής μου θύμα
Ανακαλύψεις,
κάθε μέρα πολεμάς να περπατήσεις
Μικρός για πεποιθήσεις, μεγάλος για ψευδαισθήσεις
δεν έχω ύλη, τι να ακουμπήσεις (x2)
No comments yet