Κι όσο το σκέφτομαι με πνίγει
Κολλάει το κεφάλι και το μάτι δεν ανοίγει
Γιατί πάλι έχεις φύγει
Τι άλλο θα μου τύχει
Σκούπισα τον ιδρώτα μου για να διώξω τη φρίκη
Κι έχω σκοπό να το πάρω στους ώμους μου
Ποιός είναι αυτός που μου λέει το σωστό
Το βάρος αυτό που μου κλείνει τους δρόμους μου
Εγώ θα το βάλω φωτιά κι ας καώ
Άκου εδώ
Τι στον πούτσο να κάνω να δεις για τι πράγμα μιλάω
Ρίξε τα τείχη, τις άμυνες που έχτισες
Μέσα στο δρόμο σου που περπατάω
Θέλω το λαιμό σου να αγγίξω
Όπως τη φωνή σου να σβήσω
Όσα με κράταγαν πίσω
Εκεί μες το χθες φυλαγμένα να αφήσω
Στα μάτια σου μέσα να ζήσω, άκου
Κάποιοι κοιτάζουν το συμφέρον τους
Εγώ κοιτάζω μόνο το χαμόγελό σου
Κάποιοι ψάχνουν το μέλλον τους
Εγώ το βρήκα σκαλίζοντας το δικό σου
Σκάλωσα για λίγο με το πρόσωπό σου
Από τα μάτια σου διαβάζοντας το μυαλό σου
Κατάλαβα πολλά και κατηφόρισα το βλέμμα μου στο πάτωμα
Να μην αφήσω τις σκέψεις αυτές να με πλακώσουν
Ξέρω κάποιοι ίσως να με νιώσουν
Ξέρω κάποιοι ίσως με σταυρώσουν
Ξέρω πόσο θέλω το καλό σου
Κι έχω τρόπο να ξέρεις
Να διώξω από εκεί μέσα τον καημό σου
Άκου, είναι θέμα ζωής και θανάτου
Θέμα πνοής απ’τον πάτο
Ελπίδα φυγής απ’το στόμα του δράκου
Χέρι που με τράβηξε πριν να χαθώ στο βάλτο

Κενό Κενό Κενό μυαλό
Δεν έχει νόημα ό,τι κι αν πεις ό,τι κι αν πω
Εδώ, εδώ, εδώ
Το δρόμο που μου’δειξες ακολουθώ
Κενό μυαλό
Ίσως να ψάχνω αφορμή να μη νιώθω, γι’αυτό
Εδώ, εδώ, εδώ
Σου δίνω το χέρι μην παρασυρθώ

Κενό Κενό Κενό μυαλό
Δεν έχει νόημα ό,τι κι αν πεις ό,τι κι αν πω
Εδώ, εδώ, εδώ
Το δρόμο που μου’δειξες ακολουθώ
Ίσως να ψάχνω αφορμή να μη νιώθω, γι’αυτό
Εδώ, εδώ, εδώ
Σου δίνω το χέρι μην παρασυρθώ

Έχω τρία δωμάτια
Στα αρχίδια μου τα γράφω τα παλάτια
Οι τετράποδοί μου φίλοι σταθεροί στα δυο μου μάτια
Τώρα που όλα είναι ζόρικα, κόλλα τρία χαρτάκια
Μήπως και ξεχαστώ και πάνε κάτω τα φαρμάκια
Δύο γουλιές καφέ για να συνέλθω από χθες
Όλα γυρίζουν στο κεφάλι
Όλα παίρνουν στροφές
Όλες έρχονται και φεύγουν
Είσαι μία απ’αυτές
Κάτσε κάτω και άκου, βάλε να πιεις άμα θες
Είναι περίεργες οι μέρες αυτές
Γι’αυτό μην ψάχνεις για θαύματα
Έχω πάνω στο σώμα τραύματα
Και στο μυαλό φαντάσματα
Σκεπάσματα βρώμικα να ζεστάνουν τη νύχτα το σώμα
Κι εγώ στον καναπέ κοιτάζω τη θάλασσα ακόμα
Έχει στεγνώσει το στόμα, μυαλό στο πιώμα
Κυλάνε τα χρόνια, ακόμα ίδια κολώνια
Να ψάχνω παρηγοριά κάτω απ’τα σάπια σεντόνια
Να δίνομαι σε αγκαλιές που με στιγμάτισαν αιώνια
Στου φεγγαριού το γιόμα κι εγώ ένα με το χώμα
Πάντα στον αγώνα, κάθε βράδυ χωρίς χρώμα
Κάθε βράδυ μία άνιση μάχη, ένα με το χώμα
Πάντα στον αγώνα, ως του φεγγαριού το γιόμα

Related Lyrics