LYRIC
Nόμιζες χάθηκα; ούτε καν, ούτε καν, αισθάνθηκα
στο ύψος μου στάθηκα τους δαίμονες μου μάδησα
τους κατασπάραξα, τους καταπάτησα και έρχομαι
για τη μάγισσα το νου σου γιατί αγάπησα…
δρούσα, αντιδρούσα, τιμούσα το κυνηγούσα
τη μία γελούσα την άλλη πονούσα κοιτούσα τη μούσα
τη μια πετούσα την άλλη στη κατιούσα
βρήκες χώρο να πατήσεις μα σου ‘κοψα τη πατούσα.
Ψυχής κατάκτηση, δαιμόνων άφιξη, κατάληψη νου
υπνωτισμένοι μα η φλόγα παντου
ο πανταχού παρόν και ο λάγνης του αγνού
με κεφάλι φιδιού ήρθε διαμέσου του τρίτου οφθαλμού
το “τι κάνετε είναι αμφίβολο”
το “τι κάνουμε είναι ευθύβολο”
παίζετε μπάλα μέσα στο δικό μου γήπεδο
πόσο μιλάτε μα νιώθω ακόμη χωρίς αντίπαλο.
Έβαλα αλάτι, έβγαλα μάτι, μα οι ερινύες
με βρίσκανε στο κρεβάτι κάτω απ’ τη χιονάτη
χάθηκα στο χάρτη, άνοιξα το παραμύθι
μα ήταν μουτζουρωμένο το παλάτι
ξεκίνησα το ψάξιμο μα ο κύκλος είναι φαύλος, μάυρος
και δεν είν’ τίποτα άϋλο
τόσα εμπόδια και εφόδια να αδράξεις μα δε βλέπεις
πρέπει παραπάνω να κοιτάξεις
ο αύθορμητισμός με οδηγούσε
δύσβατος ο δρόμος γι’ αυτό το πέλμα πονούσε
ο μόνος τρόπος που μας κάνει να διστάζουμε
συνήθεια, αλλάζω – αλλάζεις, αλλάζουμε.
Κοίτα ευθεία, γνώριμοι άγνωστοι είναι σα μια παλιά συγκυρία
βάλε σε ότι λες μια τελεία, το μέρος είν’ περίεργο και εύκολη η λεία. Το ταξίδι κάπου εδώ τέλειωσε
ο πάγος στο βλέμμα μου απλά έλιωσε
το παλάτι ήταν μπροστά σου, μα αλλού η ματιά σου
σου το έκρυβε η σκιά σου…
το “τι κάνετε είναι αμφίβολο”
το “τι κάνουμε είναι ευθύβολο”
παίζετε μπάλα μέσα στο δικό μου γήπεδο
πόσο μιλάτε μα νιώθω ακόμη χωρίς αντίπαλο.
No comments yet