LYRIC

Την δεκαετία του ‘8 βγήκα με air force
τελεία και παύλα ότι πω σαν κώδικες μορς
Πάτα στην άλλη πλευρά πέρνα και πες το
stealth πάνω από την πόλη μας με air force

Yaw από την Σαλόνικα πόλης γέννημα θρέμμα
βγες από τα εισαγωγικά να σε διδάξω θέμα
Ήρθες σε λάθος μέρος με ψυχολογία παρθένα
για να μη βγαίνει ο λεκές είπα να γράψω με αίμα
Ε yo στο στόμα μου πιπέρι, στο φαγητό αλάτι
η τύχη μου ‘χαν πει ότι κάνει καλό κρεβάτι
Την είδα στο Ραχάτι να μου γυρνά τη πλάτη, μα ακόμα την αναζητώ πειρατής στο κατάρτι
από την πόλη που λατρεύω έρχομαι και στη κορφή κανέλα
Γάμα τι μας χωρίζει πες μου τι μας κάνει ένα
τι έχεις διαφορετικό να εμπιστευτώ εσένα;
Είμαι με τους μικρούς τρελούς να μην ακούσω ψέμα
εδώ αναλόγως θα σε αγαπήσουν ψηφιακά
Μη με αγαπάς καθόλου αν με αγαπάς λογικά
ανδροειδή με δήθεν ψυχολογικά θα κάνουν επανεκκίνηση επ’ άπειρο κλειστοφοβικά
Μέτρα ξανά τις τσίχλες στο πεζοδρόμιο, μέχρι να συναντήσεις κάποιον όμοιο
λίγα λεπτά πριν φύγω από το κοσμοδρόμιο τη φτιάξη μας βαφτίζω προνόμιο

Την δεκαετία του ‘8 βγήκα με air force
τελεία και παύλα ότι πω σαν κώδικες μορς
Πάτα στην άλλη πλευρά πέρνα και πες το
stealth πάνω από την πόλη μας με air force

Λευκοί στα ανοιχτά καρχαρίες με μάτια πάντα ανοικτά να κυνηγάνε ευκαιρίες
Ζεστές καρδιές μέσα σε θάλασσες κρύες, ένα μυαλό που ξέρει τόσα μα γεμάτο απορίες
Μιλάμε, ακόμα τον κώδικα της καρδιάς, τον κώδικα των δρόμων που αγαπάς να πατάς εμάς
Το deck κόλλησε μόλις με αμόλησε η μόλυνση τόση σε όλη τη πόλη σε μελαγχόλησε
Μου φαίνεται όλοι δεν με-δεν με ζόρισε στα πάνω κάτω που παν χωρίς αμορτισέρ
Είμαι γέλιο στο δράμα, δεν είμαι ο δάσκαλος των ωκεανών είμαι ο Έλληνας Δαλάι Λαμα
Το beat το ταξιδευτο το πιο πεζό γραμμα, ότι δε με σκοτώνει λοιπόν και ότι ζω κράμα
της ύλης όλης σεφ, eversor μουσικά καριόλης σεφ
τουρμπίνα για τα καλά και απογειώνω stealth

Την δεκαετία του ‘8 βγήκα με air force
τελεία και παύλα ότι πω σαν κώδικες μορς
Πάτα στην άλλη πλευρά πέρνα και πες το
stealth πάνω από την πόλη μας με air force

Βασικά μάγκες, είμαστε σάρκα και οστά με ίδιες ανάγκες
έρχονται τα χειρότερα λέτε, η εμείς πηγαίνουμε;
εύχονται τα αστέρια όταν πεθαίνουμε
δε σε ακούει κανείς όλοι μιλάν πολύ
φυλακισμένοι δεν πίστευαν δεν κοιτάν πολύ
από το αεροπλάνο η πόλη μας δείχνει σαν κελί
και τώρα πέφτουν από τα σύννεφα σαν άγγελοι

Added by

Fanis Fanisd

SHARE

ADVERTISEMENT

VIDEO