LYRIC

Μπαίνω στην σχολική μου αίθουσα φορώ στα μάτια γάζες
γνώριμες οι εφηβικές σας φάτσες ΣΚΑΣΤΕ
βγάλτε ένα μολύβι και γράφτε μια νέα έκθεση
περιγράψτε τον θάνατο που φοβάστε
Τώρα γιατί δεν γελάτε?
Η κιμωλία μου φωτίσει την σελήνη,
η μάγισσα μου το μυαλό μου κατευθύνει
κρατά το μέλλον στο λευκό της κομποσκοίνι,
κρατώ το μέλλον του ραπ
κι αυτοί δεν βλέπουν πολλά
για αυτό δεν βλέπουν καλά
και αυτοί δεν ξέρουν πολλά
και δεν με ξέρουν καλά
δεν είδανε ποτέ από τα παιδικά μου γυαλιά

Δε γαμιέται λέω πίστεψα πως γράφω παραμύθια,
το πα στα παιδιά με κοίταξαν με ύφος με είπαν παραμυθιασμένο
γαμώ τη νοημοσύνη σας το ξέρω
έχω κάψει το κεφάλι μου στην μουσική που μπαίνω λες και φταίω
Αναγκαστικά με ‘χω δωρίσει σε αυτό το γαμημένο ραπ και σήμερα θα πάρω αυτό που θέλω ύστερα απ’αυτο θα ηρεμήσω
η ολοκλήρωση μου είναι η χαρά μετά το μίσος, χαρά μετά το μίσος
κράτα αυτή τη μπάρα μια φορά θα στο θυμίσω
γράφω για εκδίκηση για όσα μου πήραν πίσω
κάνω τα φτερά μου αγκώνες να με κρατήσω
μπαίνω στην σπηλιά να μ’ αναστήσω
Άντε και γαμήσου, χάρηκα μα άντε και γαμήσου
θα μαι καλύτερος άνθρωπος αν γυρίσω
Μα δε γυρνάω στο χώμα μπαίνω σπάω το μνήμα με κρατάει και το κρατάω,
λουλούδια γύρω γύρω να θυμίζουν πως ήμουν ο καλύτερος και ‘γω νεκρός τ’ακούω και ξερνάω
τον θάνατο φοβάμαι από παιδί μετά γελάω όταν το λέω
σαν έφηβος θυμάμαι στο μαξιλάρι να κλαίω και όλα τελειώνουνε εδώ!
Όλοι θα πεθάνουμε άλλο ένα πρωινό αμελητέο..
Να με θαύμασε την επόμενη..ήμουν πολύ παιδί ακόμη..
Όχι να με ξεχάσεις την επόμενη με λεν Νικόλα και συγνώμη!

Ρεφρέν:
7.000 κάσες!
Άλλη μια μέρα μου κοστολογούν ανάσες.
Το παραμιλητό μου φώναξα που να σαι?
ΑΚΟΥ ΚΑΙ ΣΚΑΣΕ! ΆΚΟΥ ΚΑΙ ΣΚΑΣΕ! (x2)

Μπαίνω στην σχολική μου αίθουσα φορώ στα μάτια γάζες
άγνωστες οι εφηβικές σας φάτσες ΣΚΑΣΤΕ!
βγάλτε αναπτήρα και βάλτε φωτιά στην έκθεση
Δε θα πεθάνουμε ποτέ να το θυμάστε!
Είναι φθ αναστηθήκαμε στο πάγο
Ότι δεν φαντάζεστε απλά εγώ στέκω στο βράχο
ενοχλητικοί ρωτάν αν κάτι νέο γράφω,
δεν θέλουνε ραπ θέλουνε νέο βαλς και φάλκο
θέλουν ξανά τα ίδια πράγματα να περνάν καλά που μειώνω τον εαυτό μου που σκοτώνω το εγώ μου για χειροκροτήματα βάδισμα
να τους δω στο δρόμο να τους πω Νικόλα χάρηκα
δεν τους αφήνω επιλογή, οι πιο μεγάλοι ράπερς την αναπνοή μου τρέμουν
2 μονοπάτια και τα 2 στην σιγή ή θα πουν είσαι το μέλλον ή θα πουν πως δε με ξέρουν
μα εγώ διαλέγω πως παίζω σ’ αυτό το χάλι
τους κοιτάω και κοιτάν απο την αλλη
με κοιτάν τους κοιτάω και κοιτάω από την άλλη
αυτή είναι η διαφορά μας και είναι διαφορά Μεγάλη
από το μηδέν μέχρι το δεκα δε προλαβαίνω με βήματα ενα ενα
δε προλαβαίνω λογικά είπα να τρέξω τελικά και ως που να πέσω τις πατημασιές μου μέτρα
αυτό το ραπ γεννάει κέντα
μάτωσα την τράπουλα και η μάνα βλέπει χρώμα
μου λέει Νικόλα είσαι το μέλλον από τώρα
και είναι νωρίς ακόμα μα τους έχω από τώρα

κρύψε με να μη χαθώ πείσε με να μη σε δω πίσα και λευκό καπνό ως τον ουρανό
τι να φοβηθώ? Ζούμε σε μέλλον νηστικό ΕΛΑ ΜΗΝ ΑΦΗΣΟΥΜΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΣΟΥ ΟΡΦΑΝΟ

Και κάθε μέρα είναι μια κάσα
και είναι όλοι μονοί τους και εδώ δεν έχει ομάδα
και το πρωί θα δώσουμε όνομα στην καύλα
δέκα χιλιάδες φθαρμένοι θα καίνε την Ελλάδα.

Ρεφρέν:
7.000 κάσες!
Άλλη μια μέρα μου κοστολογούν ανάσες.
Το παραμιλητό μου φώναξα που να σαι?
ΑΚΟΥ ΚΑΙ ΣΚΑΣΕ! ΆΚΟΥ ΚΑΙ ΣΚΑΣΕ! (x2)

Added by

Fanis Fanisd

SHARE

ADVERTISEMENT

VIDEO